Το πλοίο της… αγάπης

Facebook Twitter Viber Messenger WhatsApp E-mail

Ο φίλος του ο Γιώργος κόντευε τα σαράντα και είχε δύο μεγάλες αδυναμίες. Την μάνα του και τη μαμά του! Τη μάνα του γιατί τον πρόσεχε επειδή την αγαπούσε και τη μαμά του επειδή τον αγαπούσε γιατί  την πρόσεχε! Τέλος πάντων όταν θυμόταν ότι ήταν ήδη παντρεμένος ασχολιόταν και με την οικογένεια του… Βέβαια η γραία μητέρα δεν τον επιβάρυνε οικονομικά γιατί και σύνταξη έπαιρνε από τον μακαρίτη τον πατέρα του και κυρίως δεν είχε ιδιαίτερες απαιτήσεις γιατί μια ζωή ζούσε μέσα στο σπίτι. Αυτό ήταν και το παράπονο του γιού της. <<Ρε μάνα έλα να μπούμε στο αεροπλάνο να πάμε στο Παρίσι>>. << Ά…πα πά >> , απαντούσε εκείνη.<< ΄Εγώ δεν μπαίνω στα αερόπλανα γιατί πέφτουν συνέχεια>>. << Εντάξει τότε πάμε με το αυτοκίνητο μέχρι το Ναύπλιο>>. <<Α..πα πά…δεν είδες τι έπαθε ο… Καποδίστριας>> <<΄΄Ε… τότε πάμε με το αυτοκίνητο κάπου εδώ κοντά να…μέχρι τον Ωρωπό..>> << Μα τι λές;>> απαντούσε η γραία μητέρα. << Δεν άκουσες το τραγούδι που λέει ότι εκεί ο λαός βασανίζεται>> Πάντα είχε μια δικαιολογία για να μη μετακινηθεί.

 Το μόνο που την διασκέδαζε ήταν η τηλεόραση. Παρακολουθούσε με ενδιαφέρον τις ειδήσεις και κάθε φορά που γινόταν ένα δυστύχημα του έλεγε… <<Είδες τι έπαθαν όσοι ταξιδεύουν; Γιατί δεν κάθονται στ΄αυγά τους;>> Ο Γιώργος έσπαγε το κεφάλι του για καταφέρει να την ξεκουνίσει από το σπίτι τίποτα… Ενα βράδυ την  έπιασε να παρακολουθεί με μεγάλο ενδιαφέρον ένα σήριαλ της εποχής με τίτλο ΄΄το πλοίο της αγάπης΄΄. Η σειρά έδειχνε ένα κρουαζιερόπλοιο να κάνει σε κάθε επεισόδιο ένα ταξίδι με επιβάτες κυρίως συνταξιούχους, νεόνυμφους ή και ακόμη διάφορες γυναικοπαρέες με πλούσιες χήρες να απολαμβάνουν την πολυτέλεια και τις ανέσεις μιας κρουαζιέρας…

Αυτό ήταν ο Γιώργος βρήκε το κουμπί! <<Μάνα το βρήκα κρουαζιέρα θα σε πάω>>  <<Βρέ είσαι τρελός πως θα πάω εγώ μια εβδομάδα κρουαζιέρα χωρίς να ξέρω κανένα..>>  << Όχι ρε μάνα πρώτον θα πάς μια μονοήμερη κρουαζιέρα και δεύτερον θα πάρεις μαζί σου και την φίλη σου την κυρά Αγλαϊα.>> Ορίστε έχω και τη διαφήμιση!  Βγάζει από την τσέπη του το προσπέκτους που έγραφε: ΄΄ Μια αξέχαστη κρουαζιέρα στον Σαρωνικό΄΄.  

Από δω την είχε από κει την είχε στο τέλος την κατάφερε και νάσου η κυρά Ζηνοβία που είχε να βγει δέκα ολόκληρα χρόνια από το σπίτι , μαζί με την φιλενάδα της να επιβιβάζονται στο κρουαζιερόπλοιο από το Τροκαντερό! Ο  Γιώργος πανευτυχής να τις χαιρετάει από τον προβλήτα…<< Επιτέλους>> σκέφτηκε, << κατάφερα να την ξεκολλήσω από την πολυθρόνα>>

Αυτά σκεφτόταν ο Γιώργος εκείνο το πρωϊνό της  11ης Ιουλίου του 1988… βέβαια το μεσημέρι που άκουσε στις ειδήσεις ότι εκεί στο Τροκαντερό, πολύ κοντά στο σημείο της επιβίβασης, έγινε μια  τρομερή έκρηξη σε ένα παρκαρισμένο αυτοκίνητο και τα διαμελισμένα μέλη των ανθρώπων που ήταν μέσα βρέθηκαν ακόμη και σε μπαλκόνια της περιοχής! Δεν έδωσε σημασία γιατί κανείς ακόμη δεν είχε καταλάβει, ούτε καν η αντιτρομοκρατική, τι άλλο επρόκειτο να συμβεί… γιατί το ίδιο απόγευμα στο πλοίο της…αγάπης στο οποίο επέβαινε η γραία μητέρα του με την φίλη της και το οποίο ήταν το city of poros  έγινε μια πρωτοφανής τρομοκρατική ενέργεια που σίγουρα συνδέονταν με την έκρηξη που σημειώθηκε το μεσημέρι στο Τροκαντερό, όπου το παγιδευμένο με εκρηκτικά αυτοκίνητο βρισκόταν πολύ κοντά στο σημείο που θα έδενε το κρουαζιερόπλοιο… Έτσι ξαφνικά εκείνο το απόγευμα του Ιουλίου πάνω στο πλοίο, άρχισε ένας καταιγισμός σφαιρών χειροβομβίδων και εκρηκτικών μηχανισμών, όπου αλληλοεξοντώθηκαν οι τρομοκράτες μεταξύ τους, ενώ βρήκαν τον θάνατο εννέα άνθρωποι και τραυματίστηκαν περίπου ογδόντα… άλλοι βαριά και άλλοι πιο ελαφρά… 

Έτσι το ίδιο εκείνο βράδυ στο κρατικό νοσοκομείο του Πειραιά, ο Γιώργος  όταν έβλεπε την γραία μητέρα του μαζί με την φίλη της στο θάλαμο μαζί με τους άλλους τραυματίες, γεμάτες επιδέσμους από τα θραύσματα , με διαμπερές τραύμα στο πόδι από σφαίρα η μάνα του, διαμπερές στο χέρι η φίλη της, γεμάτες από θραύσματα χειροβομβίδων και οι δύο… περικυκλωμένες από διάφορα σωληνάκια με ορούς και μεταγγίσεις αίματος  δεν πίστευε στα μάτια του! Η κυρά Ζηνοβία κουνούσε θυμωμένα ( όσο μπορούσε) το κεφάλι της δεξιά – αριστερά. <<Στάλεγα εγώ>> Πως ήρθαν έτσι τα πράγματα σκεφτόταν ο Γιώργος.. για τίποτα δεν μπορείς να είσαι σίγουρος σ΄αυτή τη ζωή.. ή μάλλον όχι γιατί ένα ήταν απόλυτα σίγουρο… ότι η μάνα του, όταν θα έφευγε από το νοσοκομείο και γύριζε στο σπίτι, δεν επρόκειτο πλέον ποτέ να ξαναβγεί από αυτό!!

Tου eretikou συγγραφέα Φράνκ