Η συγγραφέας Ιωάννα Γκανέτσα εισχωρεί στο «Μουσείο των ραγισμένων σχέσεων»

Facebook Twitter Viber Messenger WhatsApp E-mail

Το βιβλίο, ωστόσο, δεν είναι απαισιόδοξο. Πραγματεύεται τον χωρισμό δυο ανθρώπων, του Στέφανου και της Μάρα, που βίωσαν έναν μεγάλο έρωτα και μας καταθέτει αριστοτεχνικά το πριν, το τώρα και το μετά της σχέσης που δοκιμάζεται από προσωπικούς φόβους, ανάγκες που συγκρούονται και συναισθήματα που ζητούν επιτακτικά να βγουν στην επιφάνεια.

Μετά το ερωτικό ψυχογράφημά «Το άνθος της ζωής» (Εκδόσεις ΝΙΚΑΣ), όπου η Ιωάννα Γκανέτσα αφηγήθηκε όλα τα στάδια ενός έρωτα που ήθελε να ανθίσει παρόλα τα εμπόδια που οι ίδιοι οι εραστές έβαζαν στον δρόμο του, η συγγραφέας επιστρέφει στον τόπο του εγκλήματος –τον έρωτα- και τολμά να ασχοληθεί με ένα άλλο κομμάτι του, αυτό του χωρισμού, της διαχείρισης των συναισθημάτων που τον ακολουθούν.

Πού πηγαίνουν, άραγε, οι έρωτες όταν παλιώνουν, όταν τελειώνουν, όταν πεθαίνουν;
Υπάρχει κάποια γωνιά που μπορούν να αφεθούν στη λήθη;
Γιατί κάθε κεφάλαιο στον έρωτα που κλείνει, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, αφήνει και τα χνάρια του, υλικά και άυλα.
Κι αυτά είναι τόσα, που αρκούν να γεμίσουν ένα μουσείο, το Μουσείο των Ραγισμένων Σχέσεων.

Το “Museum of Broken Relationships” στο Ζάγκρεμπ της Κροατίας οδηγεί τον επισκέπτη σε ένα συναισθηματικό ταξίδι σε όλο τον κόσμο. Είναι ο τόπος όπου ζουν οι αναμνήσεις, ο χώρος όπου φυλάσσονται οι πολύτιμες στιγμές, το παράθυρο στην ψυχή εκείνων που ερωτεύτηκαν, αγάπησαν, πόνεσαν και προχώρησαν παρακάτω, χωρίς να ξεχνούν όσα έζησαν. Είναι ένα μουσείο για σένα, για εμάς, για τον τρόπο που κερδίζουμε και χάνουμε στον έρωτα, για τον τρόπο που διαχειριζόμαστε τις νίκες και τις ήττες μας στις ανθρώπινες σχέσεις, διαβάζουμε στο οπισθόφυλλο αλλά ακόμη κι αυτή η απάντηση δεν είναι αρκετή στα παραπάνω ερωτήματα.

Πού πηγαίνουν, άραγε, οι έρωτες όταν παλιώνουν, όταν τελειώνουν, όταν πεθαίνουν;

Διαβάζοντας το βιβλίο της Ιωάννας Γκανέτσα, ο αναγνώστης λαμβάνει μια απόλαυση διπλή. Από τη μια, ταξιδεύει στην ιστορία δυο εραστών που υπήρξαν στο χρόνο, γνωρίζει και συχνά –συμπαθεί ή ενίοτε αντιπαθεί- τους δεύτερους ρόλους που την επηρεάζουν, καλείται να αναρωτηθεί τι θα έκανε στη θέση τους ή αν θα δικαιολογούσε συμπεριφορές κι από την άλλη, όπως στο βιβλίο «Το άνθος της ζωής» η Ιωάννα Γκανέτσα ενσωμάτωσε με τέχνη τις πληροφορίες φυτών που υπήρχαν στον βοτανικό κήπο του Εδιμβούργο –όπου εκτυλίσσεται μεγάλο μέρος της ιστορίας, έτσι κι εδώ στο βιβλίο «Το μουσείο των ραγισμένων σχέσεων», μαθαίνουμε μέσα από την αφήγηση για έρωτες ξένους -αλλά την ίδια στιγμή τόσο δικούς μας, για τα αντικείμενα που τους συνοδεύουν και για τα αισθήματα που μένουν πάντα χαραγμένα στη μνήμη ή ίσως πιο σωστά στην καρδιά.

Σε κάθε βιβλίο της Ιωάννας Γκανέτσα, ο αναγνώστης δεν είναι ποτέ  βέβαιος ποιος είναι νικητής, ποιος θα πονέσει λιγότερο, ποιος θα αγαπήσει περισσότερο. Αυτό που με βεβαιότητα συνειδητοποιεί είναι ότι ο έρωτας είναι πάντα παρών στη ζωή, ακόμη κι όταν η ίδια η ζωή φαίνεται να μην το έχει ανάγκη.
Άλλωστε, ποιος παραδέχεται ότι έχει αδυναμίες;