Ο Μπάμπης, ο φονιάς της Καρολάιν, δεν διαφέρει από τον Παρασκάκη, τον φονιά της Suzanne Eaton, και τους φονιάδες της Τοπαλούδη

Facebook Twitter Viber Messenger WhatsApp E-mail

Αν η Καρολάιν δεν ήταν η σύζυγός του ο Μπάμπης θα συνέχιζε κανονικά τη ζωή του σαν να μην είχε συμβεί τίποτα. Όπως έκανε ο Παρασκάκης ο οποίος μετά τη δολοφονία της Suzanne Eaton καθάρισε το αμάξι του και επέστρεψε στην οικογένειά του, όπως έκαναν οι φονιάδες της Τοπαλούδη που μετά το φονικό συμφώνησαν ότι πρέπει να συνεχίσουν τις ζωές τους σαν να μην έχει συμβεί τίποτα, για να μην κινήσουν υποψίες.

*Του Παναγιώτη Φάκου

Όμως ο Μπάμπης δε μπορούσε να συνεχίσει απλά τη ζωή. Κι έτσι έπρεπε να δείξει ενδιαφέρον, για να μην κινήσει υποψίες.

Έπρεπε αρχικά να κρεμάσει τον σκύλο του ώστε να πείσει ότι αυτός δεν είναι ο φονιάς, να αφήσει το λίγων μηνών μωρό του πάνω στο σώμα της γυναίκας και μάνας του παιδιού του, την οποία δολοφόνησε, έπρεπε να βγαίνει στα κανάλια και να λέει ότι εύχεται αυτό που έπαθε να μην συμβεί ποτέ σε κανέναν άλλο, έπρεπε να βγάλει επικήδειο στην κηδεία αναλαμβάνοντας τον ρόλο του θλιμμένου συζύγου, να αγκαλιάζει τη μάνα της γυναίκας που δολοφόνησε αναλαμβάνοντας τον ρόλο του ανθρώπου που μοιράζεται τον πόνο.

Όμως ο Μπάμπης δεν ήθελε να μοιραστεί ποτέ κάποιο πόνο, μόνο να μην αναλάβει καμία ευθύνη.

Ακόμη και το ενδιαφέρον για το παιδί του μοιάζει σαν άλλη μια προσπάθεια να ελαφρύνει τη θέση του. Όπως το άφησε πάνω στη νεκρή μάνα για να παραπλανήσει τις αρχές, έτσι και τώρα επικαλείται την αγάπη του για να δικαιολογήσει την προσπάθειά του να μην αναλάβει την ευθύνη για τη δολοφονία που διέπραξε.

Ο Μπάμπης ο φονιάς δε διαφέρει από τον Παρασκάκη, δε διαφέρει από τους φονιάδες της Ελένης Τοπαλούδη. Οι φονιάδες της Τοπαλούδη πέταξαν το σώμα της από ένα γκρεμό στη θάλασσα, ο Παρασκάκης πέταξε το σώμα της Suzanne Eaton σε μια σπηλιά, ο Μπάμπης καθ’ ομολογία του σκέφτηκε να εξαφανίσει το πτώμα της Καρολάιν αλλά τελικώς αποφάσισε να σκηνοθετήσει μια ληστεία. «Το έκανα για το παιδί μου. Κατάλαβα ότι θα μεγάλωνε χωρίς γονείς», είπε…

Το μοτίβο άλλαξε μόνο επειδή οι συνθήκες ήταν διαφορετικές. Οι συμπεριφορές προσαρμόζονται ανάλογα με τον φόνο, όμως ο λόγος που επιλέγονται οι συγκεκριμένες συμπεριφορές δεν αλλάζει… τη θέληση των φονιάδων να μην πληρώσουν για τον φόνο.

Ας υπάρξει επιτέλους μια ποινή που να κρατάει αυτά τα καθάρματα και τα «τέρατα» μέσα στη φυλακή! Εκεί που τους αξίζει να μείνουν μέχρι το τέλος της ζωής τους… Μόνοι σε ένα άδειο και κρύο κελί και όχι σε 7-8 χρόνια να βγαίνουν ελεύθεροι και να τους βλέπει ο ήλιος, αυτόν που στέρησαν από τα θύματά τους.