Θέλω να ζωγραφίσω τα μάτια σου-γιαγιά αιωνόβια- και να συνοψίσω τον κόσμο στις ρυτίδες απ’ τα βλέφαρά σου. Αυτή η σκοπική ενόρμηση μ’ εξαναγκάζει να μετατρέπω λέξεις σε χρώματα, με προσκαλεί να ανακαλύψω ό,τι νέο υπάρχει στα παλιά πράγματα, πράγματα που δεν τα είδαμε καλά μήτε τα βρήκαμε, πράγματα παντοτινά, ν’ ανακαλύπτω ξανά είδωλα εικόνα […]
(Ελεύθεροι αλεξανδρινοί) “Ωδή στα απαλά χέρια σου απ’ την χλωρίνη” Εκ της φύσης σου για αγκαλιές και φιλοτραυματισμούς αποφάσισες να θυσιαστείς για μένα και για τ’ αδέρφια μου, κατάλαβες ότι ο κόσμος δεν ήταν ένα πειθήνιο μέρος για να παραδώσεις τους καρπούς της αγάπης και των μόχθων σου. Εγώ μεγάλωσα με τη στοργή σου αγνοώντας […]
II Στο Μιγέλ Γαρθία Κάσας Απρεπής τελειότητα των κορμιών εκείνων που κινούνται μες στα πυκνά τους ουράνια, πυκνά απ’ το ενάμνιο μάγμα και τους αήττητους βραχίονες. Στην περίμετρο κοιμάται το απόλυτο παράδειγμα, η αστρογένεση, η παγκοσμιογραφία, απ’ το αιμοσφαίριο στο τόπι, απ’ το δορυφόρο στο κύμα, απ΄ το μικροσκοπικό άτομο μέχρι το γιγαντιαίο αστέρι, χρησιμοποιώντας […]
