Γιάννης Μανιάτης: «Η ενεργειακή κρίση και η ευκαιρία της Ελλάδας»

Facebook Twitter Viber Messenger WhatsApp E-mail

«Η απόφαση του καγκελάριου Όλαφ Σολτς, να σταματήσει την αδειοδότηση του Nord Stream II από τις γερμανικές ρυθμιστικές αρχές είναι η πρώτη σημαντική ενεργειακή απόφαση μετά τη ‘’μικρή εισβολή’’ της Ρωσίας στις ανατολικές επαρχίες της Ουκρανίας. Άγνωστη η συνέχεια» αναφέρει σε άρθρο του στην Καθημερινή ο Γιάννης Μανιάτης.

Και συνεχίζει: «Ελπίζουμε να μην υλοποιηθούν οι απειλές για ’’2000 ευρώ το αέριο’’, ή ‘’140 δολάρια το βαρέλι πετρέλαιο’’. Μέχρι σήμερα, οι καταστάσεις δείχνουν σχετικά ελέγξιμες. Έχουμε ευρωπαϊκή κι ελληνική εξάρτηση 40% από Ρωσία, και 20-30% από LNG (ΗΠΑ, Κατάρ, Αλγερία), το οποίο αντικαθιστά τη διαρκώς μειούμενη ευρωπαϊκή παραγωγή (σήμερα 9%).

Η Ελλάδα τροφοδοτείται από τον TurkStream ο οποίος παρακάμπτει την Ουκρανία. Τα τελευταία 20 χρόνια η διαμετακόμιση ρωσικού φυσικού αερίου μέσω Ουκρανίας έχει μειωθεί από τα 140 δις κυβ. μέτρα στα 40 δις κυβ. μέτρα σήμερα. Οι ευρωπαϊκές χώρες του ΟΟΣΑ απορροφούν το 70% των εξαγωγών ρωσικού φυσικού αερίου με πρώτες τη Γερμανία (16%), την Ιταλία (12%) και τη Γαλλία (8%). Τα ετήσια έσοδα 250 δις δολάρια της Ρωσίας από εξαγωγές φυσικού αερίου και πετρελαίου, σίγουρα δυσκολεύουν την απόφαση για πιθανό σταμάτημα της τροφοδοσίας της Ευρώπης.

Στην Ελλάδα αναβαθμίσαμε το 2013-2014 κατά 70% την ικανότητα αποθήκευσης LNG της Ρεβυθούσας. Τα σχέδια έκτακτης ανάγκης που είχαν διαμορφωθεί στην κρίση της Κριμαίας το 2014, με την αλλαγή καυσίμου μονάδων της ΔΕΗ και ιδιωτών παρόχων από φυσικό αέριο σε πετρέλαιο, καθώς και την επαναλειτουργία λιγνιτικών μονάδων της ΔΕΗ, συμβάλλουν σημαντικά στην μείωση των κινδύνων αρνητικών επιπτώσεων στη χώρα.

Η κρίση που ζούμε (και οι δυστυχώς πολλές αναμενόμενες μέχρι το 2050), αποκαλύπτει την πλήρη ανεπάρκεια της σημερινής πολιτικής ηγεσίας της ΕΕ να υλοποιήσει τη στρατηγική ενεργειακής αυτάρκειας που η ίδια υποτίθεται έχει υιοθετήσει. Η εξωπραγματική αύξηση τιμών ενέργειας που ζούμε και πριν το ξέσπασμα της ουκρανικής κρίσης, με την ανάδειξη της μεγάλης εξάρτησης από το ρωσικό αέριο, απαιτούν πλέον από την Ευρώπη και την Ελλάδα να διαμορφώσουν ένα Νέο Ενεργειακό Δόγμα: ΚΑΙ πράσινη μετάβαση ΚΑΙ ενεργειακή ασφάλεια με επάρκεια ευρωπαϊκών πόρων ΚΑΙ καταπολέμηση της ενεργειακής φτώχειας των 54.000.000 ευρωπαίων πολιτών.

Σε όλα τα πιθανά σενάρια, η Ευρώπη μέχρι το 2030, θα χρειάζεται τις ίδιες με σήμερα ποσότητες αερίου. Ο πλανήτης πολύ περισσότερες από τις δικές του σημερινές, μέχρι το 2050. Η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα της Μεσογείου που δεν έχει αξιοποιήσει καθόλου τα δικά της πλούσια κοιτάσματα, σε Ιόνιο και νότια Κρήτη. Μπορεί μέσα σε ελάχιστα χρόνια να γίνει ο πραγματικός νέος ενεργειακός κόμβος της ΕΕ, στην πορεία προς την πράσινη μετάβαση, παράλληλα με την 6η καλύτερη παγκόσμια θέση που έχει κατακτήσει ήδη από το 2014 στην κατά κεφαλήν παραγωγή πράσινης ενέργειας.

Γίνεται αντιληπτή η μεγάλη εθνική ευκαιρία που έχουμε;».