1 Δεκεμβρίου Παγκόσμια Ημέρα κατά του AIDS

Facebook Twitter Viber Messenger WhatsApp E-mail

AIDS: Η 1η Δεκεμβρίου έχει καθιερωθεί ως η Παγκόσμια Ημέρα κατά του AIDS από το 1988, δίνοντας έτσι κάθε χρόνο την ευκαιρία να επικεντρώνεται η προσοχή όλου του πλανήτη στη σύγχρονη πανδημία της εποχής μας. Στην ετήσια έκθεση του το UNAIDS για την ημέρα AIDS 2015 υιοθετεί μια νέα στρατηγική για το χρονικό διάστημα 2016-2021 με τον τίτλο “On the Fast-Track to end AIDS” σηματοδοτώντας έτσι μια ταχύτερη διαδικασία για τον τερματισμό της εξάπλωσης του ιού HIV έως το έτος 2030.

Η HIV λοίμωξη είναι μία πανδημία που έχει προσβάλει όλες τις ηπείρους. Εκτιμάται ότι περίπου 37 εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο ζουν με τον ιό HIV ενώ από αυτούς μόνο τα 15,8 εκατομμύρια λαμβάνουν αντιρετροϊκή αγωγή, αριθμός που εξακολουθεί να είναι μικρότερος από το 50% των νοσούντων.

Πιο συγκεκριμένα υπό αγωγή βρίσκεται μόνο το 41% των ενηλίκων και το 32% των παιδιών με HIV ενώ ο στόχος του UNAIDS για την επόμενη πενταετία είναι η επίτευξη του 90-90-90 δηλαδή: 90% των HIV θετικών ατόμων να γνωρίζουν τη κατάσταση της νόσου τους, 90% να έχουν πρόσβαση σε αντιρετροϊκή αγωγή και το 90% αυτών που λαμβάνουν θεραπεία να έχουν κατεσταλμένο ιϊκό φορτίο.

. Είναι σημαντικό ότι καθημερινά καταγράφονται 5000 νέες μολύνσεις, εκ των οποίων 43% είναι γυναίκες.

Στην Ελλάδα, από στοιχεία που παρέχονται από το ΚΕΕΛΠΝΟ, από την αρχή της επιδημίας έχουν καταγραφεί 17000 άτομα με HIV λοίμωξη. Το 2011 παρατηρήθηκε μια σημαντική μεταβολή, η οποία αποδόθηκε στην πληθυσμιακή ομάδα των χρηστών ενδοφλεβίων ναρκωτικών (ΧΕΝ, αύξηση κατά 1250%). Η επιδημία αυτή μεταξύ των ΧΕΝ έχει τεθεί υπό έλεγχο με την ενημέρωση, περίθαλψη και διανομή συρίγγων στον ανωτέρω πληθυσμό. Ετησίως υπολογίζεται ότι στην Ελλάδα προσβάλλονται από τον ιό 500 – 600 άτομα.

Ο ιός έχει απομονωθεί στο αίμα, στο σπέρμα, στους λεμφαδένες, στις κολπικές εκκρίσεις, στο πλάσμα, στο ΕΝΥ, στον σίελο, στα ούρα, στα δάκρυα, στο ασκιτικό, περικαρδιακό, πλευριτικό, αρθρικό υγρό και το μητρικό γάλα.

Τρόποι μετάδοσης

Κύριος τρόπος μετάδοσης θεωρείται η ομοφυλοφιλική ή ετεροσεξουαλική επαφή με οροθετικό άτομο. Αναφέρονται ως πρακτικές αυξημένου κινδύνου για τη μετάδοση η μη χρησιμοποίηση προφυλακτικού, η σεξουαλική επαφή διά του ορθού, η συνύπαρξη άλλων σεξουαλικώς μεταδιδόμενων νοσημάτων και το προχωρημένο στάδιο νόσου του μεταδίδοντος το νόσημα.

Στην Ελλάδα εξακολουθεί η ομοφυλοφιλική μετάδοση να ενοχοποιείται σε ποσοστό 60%, ενώ η ετεροσεξουαλική σε ποσοστό 24,7%. Η επαναχρησιμοποίηση μολυσμένων από τον HIV συρίγγων από τους τοξικομανείς θεωρείται σημαντικός τρόπος μετάδοσης και για την Ελλάδα, κατά το 2018, αντιπροσωπεύει το 20% των δηλωθέντων περιστατικών της συγκεκριμένης περιόδου. Αξίζει να τονισθεί ότι οι ΧΕΝ με ΗΙV λοίμωξη σε ποσοστό 95% έχουν προσβληθεί και από ηπατίτιδα C.

Από το 1985 έχει καθιερωθεί στις αιμοδοσίες ο έλεγχος των αιμοδοτών με την αναζήτηση των HIV αντισωμάτων. Ο κίνδυνος ψευδώς αρνητικών αποτελεσμάτων κυμαίνεται μεταξύ 1 ανά 100.000 έως 1.000.000 αιμοδοτών και πρακτικά η μετάδοση θεωρείται απίθανη.

Η μετάδοση από την οροθετική έγκυο στο κύημα μπορεί να επισυμβεί κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης ή του τοκετού. Με την εφαρμογή των νεότερων θεραπειών κατά την εγκυμοσύνη και στο νεογνό μετά την γέννηση, το ποσοστό έχει μειωθεί κάτω του 2%.

Επίσης υπάρχει η δυνατότητα φυσιολογικού τοκετού και αποφυγή καισαρικής τομής όταν το ιικό φορτίο (ποσό του ιού που κυκλοφορεί στο αίμα) είναι κάτω των 1000 σωματιδίων/ml.

Αξίζει να τονισθεί ότι ο ιός δεν μεταδίδεται με το άγγιγμα, τα δάκρυα, τον ιδρώτα, το σάλιο, το τσίμπημα των κουνουπιών ή των εντόμων, από την κολύμβηση στην πισίνα, από το κοινωνικό φιλί. Με το ερωτικό φιλί οι πιθανότητες είναι ελάχιστες και αυξάνονται εάν στο στόμα των ερωτικών συντρόφων υπάρχουν πληγές ή αιμορραγίες. Πρέπει να γνωρίζουμε ότι δεν κινδυνεύουμε από τις κοινωνικές επαφές, την συγκατοίκηση ή την συνεύρεση στον ίδιο εργασιακό χώρο.

Συμπτώματα

Η πρωτολοίμωξη, η πρώτη φάση της λοίμωξης μετά τη μόλυνση από τον ιό και η διάγνωση της, είναι πρωταρχικής σημασίας τόσο για την πρώιμη συστηματική παρακολούθηση, όσο και τον έλεγχο της μετάδοσης. Η πρωτολοίμωξη συνοδεύεται από συμπτώματα σε ποσοστό 40-90%. Τα συμπτώματα είναι μη ειδικά και συνήθως ήπια, συνοδεύεται από πυρετό και συμπτωματολογία ιογενούς λοιμώξεως. Η περίοδος επώασης είναι 2-4 εβδομάδες, μετά την έκθεση στον ιό, με ακραίες περιόδους 6 ημέρες – 6 εβδομάδες. Η μέση διάρκεια των συμπτωμάτων είναι 2-3εβδομάδες.

Η πρόοδος της HIV λοίμωξης εξατομικεύεται και μπορεί να επισυμβεί ταχεία εξέλιξη (2-3 χρόνια), ή να παραμείνει ασυμπτωματική για χρονικό διάστημα μεγαλύτερο των 10 ετών. Εφ’ όσον η ακολουθητέα αντιρετροϊκή αγωγή είναι επιτυχής, επισυμβαίνει σημαντική καταστολή του ιού με αποτέλεσμα την βελτίωση ποιοτικά και ποσοτικά του ανοσολογικού συστήματος και επιβίωσης ανάλογης με τα άτομα χωρίς λοίμωξη.

Θεραπευτική αγωγή

Θεραπευτικά συνιστάται αντιρετροϊκή αγωγή, άμεσα από τη διάγνωση της νόσου.

Η αντιρετροϊκή αγωγή έχει σαν στόχο τη μέγιστη καταστολή του πολλαπλασιασμού του ιού, την βελτίωση λειτουργίας του ανοσολογικού συστήματος, την διατήρηση της επιτυχίας του σχήματος επί μακρόν και την αποφυγή δημιουργίας αντοχής. Τα νεώτερα αντιρετροϊκά είναι ιδιαίτερα δραστικά με λιγότερες ανεπιθύμητες ενέργειες και εύκολο δοσολογικό σχήμα (1 χάπι την ημέρα). Αξίζει να τονισθεί ότι είναι υπό κυκλοφορία φάρμακα υπό μορφή ενδομυϊκών ενέσεων με χρόνο δράσεως 30-60 ημέρες.

Είναι καθήκον της πολιτείας, του γιατρού και του ασθενούς να φροντίζει τη μείωση της επέκτασης της νόσου. Η χρήση προφυλακτικού συνιστάται ανεπιφύλακτα, ιδιαίτερα σε άτομα με πολλαπλές και ανεξέλεγκτες σεξουαλικές επαφές. Τελευταίες επιστημονικές αναφορές συνιστούν την προληπτική χορήγηση φαρμακευτικής αγωγής σε οροαρνητικά άτομα αναφορικά με την HIV λοίμωξη, που λόγω συμπεριφορών έχουν αυξημένο κίνδυνο μόλυνσης, για να αποφευχθεί η μόλυνσή τους (χορήγηση PreP). Καθήκον της πολιτείας είναι η εφαρμογή αυτής της προληπτικής χορήγησης καθώς και η προώθηση ειδικών προγραμμάτων που να απευθύνονται στους χρήστες ενδοφλεβίων τοξικών ουσιών ώστε να μειωθεί η μετάδοση.

Τι έχει αλλάξει όμως τα τελευταία χρόνια στη HIV λοίμωξη;

Η απλοποίηση της αντιρετροϊκής αγωγής με την προσθήκη στη θεραπευτική φαρέτρα νέων φαρμάκων με αποτέλεσμα να απαιτείται μόνο ένα χάπι την ημέρα (που έχει τρεις δραστικές ουσίες) για την αντιμετώπιση της νόσου σε σχέση με τα πολλαπλά χάπια των παλαιότερων ετών.
Η ομαλοποίηση του προσδόκιμου ζωής σε φυσιολογικά επίπεδα των ασθενών που έχουν πρόσβαση σε αντιρετροϊκή αγωγή.
Η τελευταία πολύ πρόσφατη αναθεώρηση των Κατευθυντήριων οδηγιών για την έναρξη της αντιρετροϊκής αγωγής ανεξαρτήτως CD4 κυττάρων σε αντίθεση με αυτό που γινόταν έως τώρα (εκτός από τους λεγόμενους elite controllers) δίνει μια εντελώς άλλη προοπτική στην αντιμετώπιση τόσο της νόσου όσο και στην εξάπλωσή της. www.eacsociety.org – Guidelines October 2015
Η αντιρετροϊκή θεραπεία λαμβάνει πλέον πρωταγωνιστικό ρόλο στην πρόληψη έναντι του ιού HIV μετά την ανακοίνωση νέων μελετών που συζητούνται έντονα το τελευταίο διάστημα. Η προληπτική χρήση των αντιρετροϊκών φαρμάκων περιλαμβάνει την προφύλαξη μετά την έκθεση (post-exposure prophylaxis – PEP) δηλ. μετά από μια μεμονωμένη, σημαντική έκθεση σε υγρά που μπορεί να περιέχουν τον ιό HIV, την προφύλαξη προ της έκθεσης (pre-exposure prophylaxis – PrEP), εάν η έκθεση στον ιό είναι συχνή και την έγκαιρη θεραπεία της HIV λοίμωξης πολύ γρήγορα μετά την μόλυνση (Treatment as prevention -TasP).

Η μετά την έκθεση προφύλαξη (PEP) συνιστάται μετά από μια επικίνδυνη επαγγελματική ή σεξουαλική έκθεση. Η PEP θα πρέπει να ξεκινήσει επειγόντως εντός 72 ωρών με ένα σχήμα 28-ημερών που περιέχει FTC/TDF και είτε έναν ενισχυμένο αναστολέα πρωτεάσης είτε έναν αναστολέα ιντεγκράσης.
Η προ της έκθεσης προφύλαξη (PrEP ) χρησιμοποιώντας καθημερινά από του στόματος FTC/TDF έχει αποδειχθεί σε μεγάλες μελέτες ασφαλής και αποτελεσματική για την ουσιαστική μείωση της μετάδοσης του ιού HIV μεταξύ σεξουαλικά ενεργών ενηλίκων. Προς το παρόν η έγκριση για χρήση PrEP υπάρχει μόνο στην Αμερική με συστάσεις για τη χρήση της από το CDC και τον WHO ενώ στην Ευρώπη δεν έχει ακόμα υιοθετηθεί η χρήση της PrEP αν και συζητείται ιδιαίτερα έντονα.
Η θεραπεία ως πρόληψη (TasP) είναι μια πολλά υποσχόμενη προσέγγιση για τον περιορισμό της επιδημίας του HIV. Λόγω του υψηλού ρυθμού μετάδοσης του ιού HIV κατά τη διάρκεια της πρώιμης HIV λοίμωξης, το οποίο σε διάφορες μελέτες κυμαίνεται από 2% έως 90%, η αποτελεσματικότητα της TasP στηρίζεται στην έγκαιρη διάγνωση, τη σύνδεση των ασθενών με τις υπηρεσίες παροχής υγείας και την καθολική πρόσβαση στην θεραπεία.
Συμπερασματικά σηματοδοτείται μια σημαντική αλλαγή στη θεώρηση της νόσου με τις νέες εξελίξεις τόσο στην πρόληψη όσο και στη θεραπεία που πραγματικά θα πρέπει να μας κινητοποιήσει όλους για να επιβιβαστούμε στο Fast-track και να σταματήσουμε την εξάπλωση του ιού HIV σε άλλους ανθρώπους.

 

Ο ιός HIV και το AIDS

Ο ιός HIV στοχεύει στο ανοσοποιητικό σύστημα του ανθρώπου, καθιστώντας τον οργανισμό του ευάλωτο έναντι των λοιμώξεων και ορισμένων τύπων καρκίνου. Καθώς ο ιός καταστρέφει και εμποδίζει τη λειτουργία των ανοσοκυττάρων, τα μολυσμένα άτομα σταδιακά γίνονται ανοσοανεπαρκή. Η κατάσταση αυτή, οδηγεί σε αυξημένη ευαισθησία σε ευρύ φάσμα λοιμώξεων, καρκίνων και άλλων ασθενειών. Το πλέον προχωρημένο στάδιο της λοίμωξης από τον HIV είναι το Σύνδρομο Επίκτητης Ανοσοποιητικής Ανεπάρκειας (AIDS), το οποίο μπορεί να χρειαστεί από 2 έως 15 χρόνια για να αναπτυχθεί, ανάλογα με το άτομο. Το AIDS καθορίζεται από την ανάπτυξη ορισμένων καρκίνων, λοιμώξεων ή άλλων σοβαρών κλινικών συμπτωμάτων. Σύμφωνα με τον ΠΟΥ, οι ομάδες ανθρώπων που διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο εμφάνισης του HIV, είναι άνδρες που έχουν σεξουαλική επαφή με άνδρες, χρήστες ενδοφλέβιων εξαρτησιογόνων ουσιών, άτομα σε φυλακές και άλλα κλειστά περιβάλλοντα, διεμφυλικοί και εργαζόμενοι στην πορνεία και οι πελάτες τους.

Θεραπεία για τις λοιμώξεις από τον HIV, δεν υπάρχει. Ωστόσο, τα αποτελεσματικά αντιρετροϊκά φάρμακα μπορούν να ελέγξουν τον ιό και να βοηθήσουν στην πρόληψη της μετάδοσης έτσι ώστε τα άτομα με HIV λοίμωξη να απολαμβάνουν υγιή, μακρά και παραγωγική ζωή. Μεταξύ του 2000 και του 2017, οι νέες μολύνσεις από τον HIV μειώθηκαν κατά 36% και οι θάνατοι που σχετίζονται με τον HIV μειώθηκαν κατά 38%, λόγω της θεραπείας με αντιρετροϊκά φάρμακα. Σημειωτέον ότι το 2005 λάμβαναν θεραπεία 2 εκατ. ασθενείς, 8 εκατ. το 2010, 21,7 εκατ. το 2017, ενώ ο στόχος για το 2020 είναι 30 εκατ. και για το 2030, 33 εκατ. άτομα. Η UNAIDS, η υπηρεσία του ΟΗΕ για την καταπολέμηση του AIDS, εκπέμπει αισιόδοξα μηνύματα για την τιθάσευση του ιού και τονίζει ότι «το τέλος της επιδημίας του AIDS δεν είναι πλέον απλώς ένα όραμα, μπορεί να γίνει πραγματικότητα έως το 2030».

Η κατάσταση στην Ελλάδα το 2023

Σύμφωνα με τον ΕΟΔΥ, φέτος η χώρα μας υποδέχεται την 1η Δεκεμβρίου έχοντας πραγματοποιήσει ένα εξαιρετικά σημαντικό βήμα αναφορικά με την πρόληψη της HIV λοίμωξης: Με την έκδοση Κοινής Υπουργικής Απόφασης (Υγείας, Οικονομικών, Ψηφιακής Διακυβέρνησης) – ΦΕΚ Β6664/24.11.2023, προ ολίγων ημερών, η Ελλάδα θέσπισε τη διαδικασία προληπτικής διάθεσης αντιρετροϊκών φαρμάκων («προφύλαξη πριν από την έκθεση», «Pre–Exposure Prophylaxis» – PrEP) σε άτομα αρνητικά στον ιό της ανθρώπινης ανοσοανεπάρκειας του ανθρώπου – HIV.

Η PrEP αφορά στη χορήγηση προφυλακτικής αντιρετροϊκής αγωγής σε άτομα με συμπεριφορά υψηλού κινδύνου για μόλυνση με HIV, πριν από πιθανή έκθεση στον HIV. Ο ΠΟΥ και τα Κέντρα Ελέγχου Νοσημάτων των ΗΠΑ και της Ευρώπης (CDC και ECDC) έχουν εκδώσει σχετικές συστάσεις, παροτρύνοντας τις χώρες να εντάξουν τη χορήγηση PrEP στο πλαίσιο της στρατηγικής που ακολουθούν για την καταπολέμηση της επιδημίας HIV, ωστόσο αυτό δεν έχει καταστεί εφικτό από το σύνολο των χωρών.

Όσον αφορά στην επιδημιολογική επιτήρηση του HIV, το 2023 είναι μια χρονιά, κατά τη διάρκεια της οποίας άλλαξε ο τρόπος καταγραφής των νέων διαγνώσεων HIV στη χώρα, καθώς τέθηκε σε λειτουργία το Εθνικό Μητρώο HIV του Υπουργείου Υγείας, στο οποίο μετέπεσαν όλα τα δεδομένα που είχαν καταγραφεί από την αρχή της επιδημίας έως και τις 04/04/2023 στο Αρχείο HIV του ΕΟΔΥ.

Κατά τους πρώτους δέκα μήνες του έτους, οι νέες διαγνώσεις HIV κυμαίνονται σε λίγο υψηλότερα επίπεδα συγκριτικά με τα 4 προηγούμενα έτη (531 που αντιστοιχούν σε 5,1 ανά 100.000 πληθυσμού), ενώ συχνότερος τρόπος μόλυνσης είναι η σεξουαλική επαφή, κυρίως μεταξύ ανδρών (35,2% των νέων διαγνώσεων). Ωστόσο, στα διαθέσιμα στοιχεία για μεγάλο ποσοστό νέων διαγνώσεων (37,3% των νέων διαγνώσεων) ο τρόπος μετάδοσης είναι ακαθόριστος, κάτι που δυσχεραίνει την εξαγωγή ασφαλών συμπερασμάτων αναφορικά με τον τρόπο μετάδοσης στις νέες διαγνώσεις.

Σύμφωνα με το πρόγραμμα των Ηνωμένων Εθνών για την αντιμετώπιση του HIV/AIDS (UNAIDS), στόχος είναι μέχρι το 2030 να έχει επιτευχθεί το 95-95-95 που ερμηνεύεται ως εξής: το 95% των ατόμων που ζουν με τον HIV να έχουν διαγνωσθεί, το 90% των ατόμων που ζουν με τον HIV να είναι υπό θεραπεία και το 86% των ατόμων που ζουν με τον HIV να έχουν επιτύχει ιική καταστολή. Στην Ελλάδα, σύμφωνα με τον πρόσφατο καταρράκτη των σταδίων φροντίδας, ο οποίος έχει καταρτιστεί σύμφωνα με τις διαγνώσεις που πραγματοποιήθηκαν έως και το τέλος του 2022, τo 85,1% ατόμων που ζουν με HIV στη χώρα μας έχει διαγνωσθεί και το 69,9% έχει λάβει αντιρετροϊκή αγωγή. Ειδικά για την ομάδα των ανδρών που έχουν σεξουαλικές επαφές με άνδρες, τα αντίστοιχα ποσοστά εκτιμώνται σε 88,8% και 82%, ενώ για τους χρήστες ενδοφλέβιων εξαρτησιογόνων ουσιών και τα άτομα αλλοδαπής εθνικότητας, τα ποσοστά απέχουν ακόμα περισσότερο από τον στόχο 95-95-95.

Τα ανωτέρω στοιχεία αναδεικνύουν την αναγκαιότητα ενίσχυσης της έγκαιρης διάγνωσης και της άμεσης έναρξης αντιρετροϊκής αγωγής, ειδικά στις ευάλωτες ομάδες πληθυσμού.

Οι 10 ημερομηνίες- σταθμοί στην ιστορία του AIDS
Τον Ιούνιο του 1981, πριν 40 χρόνια, εντοπίστηκαν στις ΗΠΑ τα πρώτα κρούσματα του AIDS, μιας άγνωστης μέχρι τότε ασθένειας. Ακολουθούν οι βασικές ημερομηνίες της επιδημίας του AIDS, από την εμφάνισή του ως τις ελπίδες για την εξάλειψή του.

1981: πρώτος συναγερμός
Στις 5 Ιουνίου 1981 τα αμερικανικά Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης Ασθενειών (CDC) ανακοίνωσαν τον εντοπισμό μιας σπάνιας πνευμονίας σε ομοφυλόφιλους στην Καλιφόρνια. Αυτά ήταν τα πρώτα κρούσματα του AIDS.Τότε οι επιστήμονες αγνοούσαν εντελώς την ασθένεια αυτή, η οποία δεν είχε ακόμη όνομα. Οι υγειονομικές αρχές ανέφεραν την εμφάνιση «σπάνιων μολύνσεων» σε χρήστες ενδοφλέβιων ναρκωτικών (στα τέλη του 1981), σε αιμοφιλικούς που έκαναν μεταγγίσεις αίματος (στα μέσα του 1982) και σε Αϊτινούς που ζούσαν στις ΗΠΑ (στα μέσα του 1982). Ο όρος AIDS (σύνδρομο επίκτητης ανοσολογικής ανεπάρκειας) εμφανίστηκε το 1982.

1983: ανακάλυψη του ιού
Τον Ιανουάριο του 1983 οι ερευνητές Φρανσουάζ Μπαρέ- Σινουσί και Ζαν- Κλοντ Σερμάν, μέλη της ομάδας του Λικ Μοντανιέ στο ινστιτούτο Παστέρ στο Παρίσι, ανακάλυψαν έναν νέο ιό τον οποίο ονόμασαν LAV, ο όποιος «ενδέχεται να συνδέεται με το AIDS». Στις 23 Απριλίου 1984 ο Αμερικανός ειδικός στους ρετροϊούς Ρόμπερτ Γκάλο ανακοίνωσε ότι βρήκε «την πιθανή» αιτία του AIDS, έναν ρετροϊό που ονόμασε HTLV-III.Οι δύο ιοί αποδείχθηκε ότι ήταν οι ίδιοι και το 1986 ονομάστηκαν HIV (ιός ανοσοεπάρκειας του ανθρώπου).

1987: πρώτη θεραπεία
Τον Μάρτιο του 1987 η πρώτη αντιρετροϊκή θεραπεία AZT εγκρίθηκε στις ΗΠΑ. Ήταν πολύ ακριβή και με σοβαρές παρενέργειες. Στις 31 Μαρτίου υπεγράφη συμφωνία μεταξύ της Γαλλίας και των ΗΠΑ για να τερματιστεί η διαμάχη για την πατέντα της ανακάλυψης του HIV. Το 2008 η Μπαρέ- Σινουσί και ο Μοντανιέ τιμήθηκαν με το Νόμπελ Ιατρικής για την ανακάλυψή τους.

Αρχές της δεκαετίας του 1990: πέφτουν αστέρια
Ο Αμερικανός ηθοποιός Ροκ Χάντσον είναι το πρώτο διάσημο θύμα του AIDS τον Οκτώβριο του 1985. Στις αρχές της δεκαετίας του 1990 πολλά αστέρια πεθαίνουν λόγω της ασθένειας: ο Φρέντι Μέρκιουρι τον Νοέμβριο του 1991 και ο Ρούντολφ Νουρέγιεφ τον Ιανουάριο του 1993. Το 1994 το AIDS ήταν η πρώτη αιτία θανάτου για τους Αμερικανούς ηλικίας 25 με 44 ετών.

1995-1996: συνδυασμένες θεραπείες
Τα χρόνια αυτά άρχισαν να χρησιμοποιούνται δύο νέου τύπου φάρμακα, αλλάζοντας την πορεία της νόσου: οι αναστολείς πρωτεάσης και οι μη νουκλεοσιδικοί αναστολείς της ανάστροφης μεταγραφάσης. Αυτή ήταν η αρχή της χρήσης διάφορων αντιρετροϊκών φαρμάκων τα οποία αποδείχθηκαν πολύ αποτελεσματικά στην καταπολέμηση του ιού. Το 1996 στις ΗΠΑ για πρώτη φορά μειώνεται ο αριθμός των νεκρών από AIDS.

1999: 50 εκατομμύρια
Έκθεση του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (ΠΟΥ) UNAIDS (η υπηρεσία του ΟΗΕ για το AIDS) που δημοσιεύθηκε τον Νοέμβριο του 1999 εκτίμησε σε 50 εκατομμύρια τους ανθρώπους που είχαν προσβληθεί από τον ιό HIV από την αρχή της πανδημίας, από τους οποίους 16 εκατομμύρια πέθαναν. Η Αφρική ήταν η ήπειρος που είχε πληγεί περισσότερο, με 12,2 εκατομμύρια οροθετικούς.

2001: γενόσημα
Μετά τη συμφωνία που υπέγραψε το 2000 η UNAIDS με πέντε μεγάλες φαρμακευτικές εταιρείες για τη διανομή φθηνών φαρμάκων στις φτωχές χώρες, στις 13 Νοεμβρίου 2001 ο Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου (ΠΟΕ) υπέγραψε συμφωνία με την οποία επετράπη στις αναπτυσσόμενες χώρες να παράγουν γενόσημα.

2012: πρώτη προληπτική θεραπεία
Στις 16 Ιουλίου 2012 εγκρίθηκε στις ΗΠΑ η πρώτη προληπτική θεραπεία με το αντιρετροϊκό κοκτέιλ Truvada. Έκτοτε, αυτού του είδους η θεραπεία αποδεικνύεται αποτελεσματική και έχει επιτρέψει σε άτομα υψηλού κινδύνου να προστατευθούν λαμβάνοντάς το προληπτικά.

2017: το 50% των ασθενών λαμβάνουν θεραπεία
Το 2017 για πρώτη φορά περισσότεροι από τους μισούς φορείς του HIV λαμβάνουν αντιρετροϊκή θεραπεία. Σήμερα το ποσοστό αυτό πλησιάζει τα τρία τέταρτα: 27,5 εκατομμύρια άνθρωποι λαμβάνουν θεραπεία σε σύνολο 37,7 εκατομμυρίων φορέων, σύμφωνα με τη UNAIDS.

2020-2021: οι επιπτώσεις της covid-19
Η πανδημία της covid-19 έθεσε σε κίνδυνο τον στόχο της UNAIDS: «να τερματιστεί το AIDS ως απειλή για τη δημόσια υγεία ως το 2030». Η επιδημία εγείρει εξάλλου εμπόδια στην πρόσβαση στις υπηρεσίες υγείας, στα διαγνωστικά τεστ και τη θεραπεία, γεγονός που καθυστερεί την εξάλειψη του AIDS, από το οποίο τα τελευταία 40 χρόνια έχουν πεθάνει 36,3 εκατομμύρια άνθρωποι.