Ο υπόγειος “πόλεμος” στο ΣΥΡΙΖΑ και η λογική των τιμαριούχων

Facebook Twitter Viber Messenger WhatsApp E-mail

Του Θανάσης Λυρτσογιάννη

“Ποιο κόμμα; Αυτό είναι πτώμα” είχα πει στην εκπομπή του Αιμίλιου Λιάτσου Kontra24 για το ΣΥΡΙΖΑ μετά τις αυτοδιοικητικές και εθνικές εκλογές. Πρόκειται για μία δυσάρεστη, αλλά αληθινή διαπίστωση. Που ήταν το κόμμα στις αυτοδιοικητικές εκλογές; Απόν. Που ήταν το κόμμα στις εθνικές εκλογές; Απόν. Που είναι το κόμμα στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, στους φοιτητικούς συλλόγους, στα επαγγελματικά σωματεία; Απόν.

Και ποιος φταίει; Σίγουρα η ηγεσία που είχε αναλάβει να αναδιοργανώσει το κόμμα, να το προετοιμάσει για τις εκλογές. Και για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους ο Πάνος Σκουρλέτης, ο γενικός γραμματέας. Ευθύνες έχει και ο Αλέξης Τσίπρας, ο οποίος ενώ έβλεπε την παντελή απουσία του κόμματος από τα πολιτικά δρώμενα (μόνο δηλώσεις και συνεντεύξεις σε ΜΜΕ έδιναν) δεν παρενέβη αποφασιστικά για λόγους εσωκομματικής ισορροπίας. Λάθος.

Οπως θα είναι λάθος και τώρα αν για λόγους ιδεολογικής δήθεν αριστερής καθαρότητας, υποκύψει σε εκείνους που συνεχίζουν να σκέπτονται με τη λογική ενός κόμματος του 4% και όχι ενός μαζικού κόμματος του 31,5%, το οποίο οφείλει, αν θέλει να επιβιώσει και να κατακτήσει την κυβερνητική εξουσία, να ισχυροποιηθεί στα σωματεία, τους συλλόγους, τους εργαζόμενους, επαγγελματίες, τους φοιτητές. Αν παραμείνει στη λογική του μικρού και καθαρού αριστερού κόμματος θα καταρρεύσει κάποια στιγμή, γιατί ουσιαστικά θα στηρίζεται σε αδύνατα ή αν προτιμάτε σε πήλινα πόδια.

Δεν είναι δυνατόν εκείνοι που στο παρελθόν κρατούσαν κλειστές τις πόρτες του ΣΥΡΙΖΑ, για να ελέγχουν τον κομματικό μηχανισμό, να θέλουν και τώρα ένα κόμμα του 4% για να έχουν πάλι τον έλεγχο ή ακριβέστερα ένα μέρος της κομματικής εξουσίας. Το δικός τους τιμάριο το οποία χάρη στο 31,5% είναι έχει μεγαλύτερη αξία.

Αυτή η δήθεν αριστερή ταυτότητα ή αν προτιμάτε η αριστερή προσέγγιση, δεν είναι παρά η άλλη όψη του νομίσματος μιας ελιτίστικης προσέγγισης της πολιτικής. Και να μην αφαιρούμε τις προσωπικές επιδιώξεις που ικανοποιούνται με τη λογική του κόμματος που απαρτίζεται από τιμάρια και τιμαριούχους. Κύριοι του μικρού και καθαρού ΣΥΡΙΖΑ, οι άλλοι αριστεροί ή κεντροαριστεροί δεν είναι πολιτικά μιάσματα ανάξια να μπουν στις γραμμές του καθαρού αριστερού ΣΥΡΙΖΑ.

Είναι πολίτες που μπορεί να μην συμφωνούν απολύτως ιδεολογικά μαζί σας, αλλά έχουν τις ίδιες ή και μεγαλύτερες αγωνίες για την πορεία της χώρας, τα δημοκρατικά δικαιώματα, τους μισθούς, τις συντάξεις, το κοινωνικό κράτος, τη δημοκρατική μετεξέλιξη της Ευρώπης.

Αλλά και ο Αλέξης Τσίπρας θα κάνει τεράστιο λάθος, αν στο όνομα των σημερινών εσωκομματικών ισορροπιών στο ΣΥΡΙΖΑ, δεν προχωρήσει θαρραλέα και αποφασιστικά στο άνοιγμα στην κοινωνία, τη δημιουργία ενός μαζικού κόμματος, το οποίο θα παρεμβαίνει αποφασιστικά σε όλο το φάσμα των κοινωνικών, συνδικαλιστών και πολιτικών δράσεων και αγώνων. Μόνο με ένα τέτοιο κόμμα η αριστερά και η κεντροαριστερά μπορεί να ελπίζει πως θα ξανακερδίσει την κυβερνητική εξουσία. Αλλιώς θα συμβάλλει στη διαιώνιση της ηγεμονίας της δεξιάς για χρόνια.

Και κάτι τελευταίο, αλλά ουσιαστικό. Οι καπεταναίοι των διαφόρων τάσεων του ΣΥΡΙΖΑ, ας ρίξουν μία ματιά στο προηγούμενο του Παναγιώτη Λαφαζάνη και της ΛΑΕ. Θα δούν ποιο είναι το μέλλον τους όταν απομακρυνθούν από το ΣΥΡΙΖΑ του Αλέξη Τσίπρα.

Γιατί ο Αλέξης Τσίπρας είναι το πιο ισχυρό άσετ του ΣΥΡΙΖΑ είτε μας αρέσει, είτε όχι. Το έδειξαν και οι εκλογές, όταν ουσιαστικά πάλευε μόνος του (χωρίς κόμμα το επαναλαμβάνω) και πήρε 31,5%.

Ανένδοτο ξεκινά ο ΣΥΡΙΖΑ