Όλη η αλήθεια την Τουρκία και τους S-400… η τεράστια ελληνική ευκαιρία

Facebook Twitter Viber Messenger WhatsApp E-mail

Το κόστος που πλήρωσε και θα συνεχίσει να πληρώνει η Τουρκία σε χρόνο και χρήμα μέσω της επιλογής και της επιμονής της στην προμήθεια του συστήματος S-400 είναι πραγματικά τεράστιο. Και αν κανείς δεν θέλει να το δει έτσι για πολλούς λόγους που σεβόμαστε απόλυτα, θα πρέπει να παραδεχθεί τουλάχιστον ότι είναι δυσανάλογο της επιχειρησιακής αξίας του συστήματος…

Η Τουρκία μετά από τη διενέργεια μίας διαγωνιστικής διαδικασίας η οποία διήρκεσε ούτε λίγο, ούτε πολύ δέκα περίπου χρόνια όπως θα δούμε, κατέληξε να προμηθευτεί ένα ολοκληρωμένο σύστημα S 400 (δύο πυροβολαρχίες), καταβάλλοντας με βάση τα στοιχεία που έχουν δοθεί στη δημοσιότητα (“Rusya: Türkiye, 4 adet S–400 bataryasını 2.5 milyar dolara satın aldı,” Sputnik, December 27, 2017), περί τα 2,5 δισεκατομμύρια δολάρια!

Στο νούμερο αυτό είναι πιθανό να περιλαμβάνεται και ένα δεύτερο ολοκληρωμένο σύστημα (άλλες δύο πυροβολαρχίες, δηλαδή τα ραντάρ και το κέντρο ελέγχου του συστήματος, μαζί με 18 τετραπλούς εκτοξευτές – εννέα ανά πυροβολαρχία – και 72 πυραύλους 9Μ36Ε), καθώς η σύμβαση που έχει υπογραφεί με τη Ρωσία περιέχει τέτοια προαίρεση (option).

Ακόμα και έτσι όμως να είναι, θα πρέπει κανείς να λάβει υπόψη ότι η Τουρκία παραλαμβάνει το Triumf χωρίς ΚΑΜΙΑ μεταφορά τεχνογνωσίας και φυσικά χωρίς την παραμικρή βιομηχανική συμμετοχή, προϋποθέσεις που ήταν πρωταρχικές και θεμελιώδεις στο πλαίσιο του προγράμματος T-LORAMIDS στο οποίο θα αναφερθούμε παρακάτω… Τέλος, το κόστος αυτό είναι σχεδόν διπλάσιο από αυτό που είχε συμφωνηθεί με την κινεζική CPMIEC για την προμήθεια τεσσάρων συστημάτων FD-2000 το 2013!

Επειδή είναι πολλά αυτά που έχουν γραφεί τους τελευταίους μήνες, θα πρέπει να πάμε, έστω και εν τάχει, στην προϊστορία της αξιοποίησης αντιαεροπορικών πυραυλικών συστημάτων από την Ελλάδα και την Τουρκία για να σχηματίσουμε μία πλήρη εικόνα των δεδομένων.

Η επιχειρησιακή αξιοποίηση πυραυλικών αντιαεροπορικών συστημάτων από την Ελλάδα και την Τουρκία είχε την ίδια βάση για πάρα πολλά χρόνια. Για αρκετές δεκαετίες αν θέλουμε να είμαστε πιο ακριβείς…

Δεδομένου ότι και οι δύο χώρες ως μέλη του ΝΑΤΟ και ενταγμένες στο δίκτυο NADGE (NATO Air Defense Ground Environment) έλαβαν ως στρατιωτική βοήθεια συστήματα NIKE Ajax και NIKE Hercules στη δεκαετία του ‘60, αλλά και συστήματα μέσης ακτίνας Hawk, τα αξιοποίησαν μεταγενέστερα συνδυαστικά με πλειάδα άλλων ευρωπαϊκών και αμερικανικών συστημάτων μικρής ακτίνας για περισσότερα από 30 χρόνια. Η Ελλάδα αντικατέστησε τα Νίκη-Ηρακλής στις αρχές της δεκαετίας του 2000 με Patriot αποκτώντας έτσι και αντιπυραυλικές δυνατότητες, ενώ της “προέκυψαν” και τα κυπριακά S-300.

Η συνέχεια στην πηγή defencepoint.gr