Eretikoi στίχοι

Το συνεργείο (1)

Το συνεργείο (1)
ViberViber MessengerMessenger WhatsAppWhatsApp
Ακούστε το άρθρο
Εφτά ο βαθμός του ενδεικτικού,
που ΄βγαλα το σχολείο,
κι έγραψα τέλος διάβασμα,
οπίσω στο βιβλίο.
 
Δημοτικό σαν ήμουνα,
όλο ζωή γεμάτος,
έμαθα, τι δεν έμαθα,
σε μάκρος και σε πλάτος.
 
Ο σεβασμός κυρίευε,
τα συναισθήματά μου,
κι η πειθαρχία μ΄ έσφιγγε,
στα πρώτα βήματά μου.
 
Αγάπαγα τον τόπο μου,
αγάπαγα τη φύση,
ο τρόπος του δασκάλου μου,
ποτέ δεν θα μ΄αφήσει.
 
Οι φίλοι μου Γυμνάσιο,
κι εγώ για συνεργείο,
για μια ψυχή ευαίσθητη,
ένα μικρό σφαγείο.
 
Σκληρή η αρχή του πάγκου του,
εκεί άλλο θρανίο,
και με φωνές πρωτόμαθα,
που ΄ναι το καφενείο.
 
Σοφό το πεζοδρόμιο,
που θα μου φέρει γνώση,
να ασβεστώνω την αυγή,
τσι οχτώ να ΄χει στεγνώσει.
 
Μια τέχνη και το σάρωμα,
να ΄ναι σεστάδοι οι χώροι,
και τα εργαλεία στη σειρά,
που θα ΄ρθουν οι μαστόροι.
 
Κλείδωσα που ΄χα μέσα μου,
ένα μικρό παιδάκι,
και φοβισμένος το΄κρυψα,
πέταξα το κλειδάκι.
 
Το συνεργείο, η αίθουσα,
του άλλου μου σχολείου,
και μάθημα στον πίνακα,
η θέση του εργαλείου.
 
Μυαλό κι αυτοσυγκέντρωση,
αρχές και πειθαρχία,
να εκφράσεις γνώμη δύσκολο,
γιατ’ είχε ιεραρχία.
 
Σκληροί οι δασκάλοι, αφεντικά, φουσκιά οι παρεμβάσεις,
πρώτη δουλειά στη βλάβη σου,
κοίτα να την διαβάσεις.
 
Δεν θέλει χέρια άτσαλα,
μιμίσια προθυμία,
κοίτα να δώσεις προσοχή,
νιώσε τη γνωριμία.
 
Σφυριά, τα λόγια που άκουγα,
με βάζαν στη σειρά μου,
ήταν η αρχή του δρόμου μου,
ο τρόπος στα όνειρά μου…
Καστρινός από το Τζάντε

Ολες οι Ειδήσεις

Ειδήσεις Top Stories
X