Ο παλαιοκομματισμός είναι πανταχού παρόν. Πάντα ισχυρός και δεν είναι
δυνατόν να κρυφτεί πολύ περισσότερο δε να εξοβελιστεί από τη ρητορική
του πρωθυπουργού και των μελών της της κυβέρνησης περί εκσυγχρονισμού
και άλλων δήθεν μεταρρυθμίσεων.
Τα παραδείγματα παλαιοκομματικής συμπεριφοράς και πρακτικής πολλά και
κραυγαλέα το τελευταίο διάστημα.
Το πρώτο και μεγαλύτερο είναι το νέο σύστημα φορολόγησης των ελεύθερων
επαγγελματιών και των αυτοαπασχολούμενων.
Το πρώτο του χαρακτηριστικό είναι η επιστροφή στο παρελθόν των
αντικειμενικών κριτηρίων, που είχαν κατηγορηθεί και δικαίως ως άδικο και
αναχρονιστικό. Δεν είναι δυνατόν, επειδή οι μηχανισμοί ελέγχου είναι
αναποτελεσματικοί, να καλείται η συντριπτική πλειοψηφία των ελεύθερων
επαγγελματιών να δηλώνει το ίδιο εισόδημα και να πληρώνει τον ίδιο
φόρο. Εκτός από την προφανή αδικία, τον καθαρά εισπρακτικό του
χαρακτήρα, δεν εμπεδώνει την έννοια της φορολογικής δικαιοσύνης και
της ίσης αντιμετώπισης των πολιτών, θεμελιώδες συστατικό μιας
σύγχρονης κοινωνίας, που μπορεί να υπάρξει μόνο όταν οι φόροι είναι
ανάλογοι της φοροδοτικής ικανότητας των πολιτών.
Είναι αυτό συνεπώς ένα στοιχείο ξεκάθαρο μιας παλαιοκομματικής λογικής.
Υπάρχει ωστόσο άλλο ένα ισχυρό στοιχείο παλαιοκομματικής
αντιμετώπισης αυτής της κατηγορίας των πολιτών. Από όποια σκοπιά κι αν
προσεγγίσει κανείς τις ανακοινώσεις για την επιβολή τεκμαρτού
εισοδήματος στους ελεύθερους επαγγελματίες, το βέβαιο είναι ότι ούτε η
κυβέρνηση, ούτε ο Κυριάκος Μητσοτάκης προσωπικά δεν είχαν προϊδεάσει
μέχρι τις πρόσφατες εκλογές, αλλά και ύστερα από αυτές, ούτε κατ’
ελάχιστον για τέτοιου είδους αντιμετώπισή τους. Ούτε καν στο όνομα
αντιμετώπισης της φοροδιαφυγής. Δεν υπήρχε ούτε λέξη στο προεκλογικό
πρόγραμμα της Νέας Δημοκρατίας για πρόσθετους φόρους,πολύ δε
περισσότερο για τους ελεύθερους επαγγελματίες.
Μάλιστα διέψευδαν μετά βδελυγμίας τις πληροφορίες για επιβολή
πρόσθετων φόρων. Το έκαναν πριν από τις εκλογές, όπως και μετά τις
εκλογές.
Ετσι, οι ελεύθεροι επαγγελματίες που τρεις μέρες πριν από τις εκλογές
του Μαΐου τρομοκρατήθηκαν από την αναφορά του Γιώργου Κατρούγκαλου στο
ασφαλιστικό σύστημα του ΣΥΡΙΖΑ, έσπευσαν να ψηφίσουν σε ποσοστό 44,7%
(το δεύτερο μεγαλύτερο ποσοστό μετά τους συνταξιούχους) τη Νέα
Δημοκρατία, βρέθηκαν αντιμέτωποι με φορολαίλαπα και ειρωνεία της τύχης
με την αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών από τον Ιανουάριο, χωρίς να
είναι σίγουροι ότι θα αυξηθούν τα εισοδήματά τους.
Στο σημείο αυτό να ανοίξουμε μία παρένθεση για να υπογραμμίσουμε την
ανικανότητα του ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση και ως αντιπολίτευση να
υπερασπιστεί ένα μέτρο με το οποίο οι
ελεύθεροι επαγγελματίες σε ποσοστό 85 με 90% πλήρωναν λιγότερες
εισφορές από το σύστημα που καθιέρωσε η Ν.Δ. μετά τις εκλογές του
2019. Και να επισημάνουμε ότι επιβαρύνονταν πάρα πολύ όσοι δήλωναν
πάνω από 70.000 ευρώ (ποσοστό μικρότερο του 5%).
Παλαιοκομματισμός στη νιοστή είναι οι υποκλοπές και οι παρακολουθήσεις
με το Predator πολιτικών, στρατιωτικών, δημοσιογράφων και
επιχειρηματιών. Μάλιστα η αποκάλυψη ότι 11 sms με το λινκ της
παγίδευσης είχαν αποσταλεί από το κινητό σημαίνοντος πολιτικού
προσώπου, μας γυρίζει σε πολύ αμαρτωλές εποχές όπου ο
παλαιοκομματισμός βασίλευε.
Ακόμα χειρότερη παλαιοκομματική λογική, που πηγάζει ευθέως από τις
χειρότερες εποχές της ελληνικής πολιτικής ιστορίας είναι οι ανοίκειες
επιθέσεις προς τον πρόεδρο της ΑΔΑΕ Χρήστο Ράμμο, ο οποίος κατήγγειλε
στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ότι δέχτηκε απειλές και ότι είναι
στοχοποιημένος από μέλη της Κυβέρνησης.
Την ίδια παλαιοκομματική αντίληψη αποπνέουν και οι αλλαγές στο Δημόσιο
που ο Κυριάκος Μητσοτάκης και υπουργοί παρουσίασαν ως πολύ μεγάλη
μεταρρύθμιση και αποκομματικοποίηση του κράτους.
“Κομίζει γλαύκας εις Αθήνας” αν κάποιος υποστηρίξει ότι
παλαιοκομματικής κοπής είναι η ρύθμιση που προβλέπει ότι η διαδικασία της
συνέντευξης μπορεί να προσδώσει έως 800 μόρια, ενώ η άριστη γνώση
ξένης γλώσσας μόνο 45. Γιατί η συνέντευξη ήταν και είναι το εργαλείο
της αυθαιρεσίας και της επιλογής των κομματικών παιδιών.
Για να μην αναφέρουμε ότι στο συμβούλιο επιλογής και διενέργειας
συνεντεύξεων με τους τελικούς υποψήφιους, την πλειοψηφία κατέχουν τα
κυβερνητικά στελέχη. Και ο πλέον ανυποψίαστος πολίτης αντιλαμβάνεται
τι σημαίνει αυτό και γιατί θεσπίζεται.
Τι σημαίνουν τα προηγούμενα; Σημαίνουν πως μόνο μεταρρύθμιση δεν είναι
οι προωθούμενες ρυθμίσεις από την κυβέρνηση. Για την ακρίβεια είναι η
κομματικοποίηση με άλλον μανδύα. Συνεπώς μία παλαιοκομματική πράξη η
οποία επιπλέον με την επικοινωνιακή προσέγγιση εξαπατά τους πολίτες
για τον πραγματικό της χαρακτήρα.
Αν η κυβέρνηση ήθελε πραγματικά να κάνει μία τομή και να προωθήσει την
αποκομματικοποίηση, θα επέλεγε ένα άλλο όργανο για την επιλογή των
επικεφαλής των δημόσιων φορέων. Για παράδειγμα το ΑΣΕΠ ή τις
ανεξάρτητες αρχές. Αλλά φαίνεται πως το Μαξίμου και η κυβέρνηση έχουν
δυσανεξία στην τόσο μεγάλη ανεξαρτησία και αποκομματικοποίηση του
κράτους.
Θεωρούν το κράτος τσιφλίκι τους και χώρο στον οποίο θα βολεύουν τα
κομματικά παιδιά, μία νοοτροπία που μαζί με άλλες συμπεριφορές
αποκαλύπτουν μία καθεστωτική αντίληψη, η οποία είναι επικίνδυνη για τη
λειτουργία της δημοκρατίας και της Δημοκρατίας.
Με τις αντιλήψεις και πρακτικές αυτού του είδους δεν λειτουργεί ούτε
το κοινωνικό συμβόλαιο, πράγμα που σημαίνει ότι φθείρεται διαρκώς το
δημοκρατικό πολίτευμα και η κοινωνία μπολιάζεται με ιδέες που μόνο σε
μία δυστοπική κοινωνία συναντά κανείς.
Τέλος, θα βάλουμε το κερασάκι στην τούρτα αναφέροντας δύο
χαρακτηριστικά του παλαιοκομματισμού, τον προσωποπαγή χαρακτήρα των
κομμάτων και τη ρουσφετολογική πρακτική τους. Και ο νοών νοείτω.
