Γιατί κάποιοι δεν μεταδίδουν τον κορονοϊό ενώ άλλοι γίνονται φορείς υπερμετάδοσης

Facebook Twitter Viber Messenger WhatsApp E-mail

Μεγάλη ετερογένεια στη μετάδοσή τους παρουσιάζουν οι κορονοϊοί, καθώς κάποιοι ασθενείς δεν τους μεταδίδουν και άλλοι γίνονται φορείς υπερμετάδοσης.

Το χαρακτηριστικό αυτών των κορονοϊών από το οποίο δεν έχει ξεφύγει ούτε ο SARS-CoV-2, ο οποίος είναι υπεύθυνος για την επιδημία που δοκιμάζει ολόκληρο τον πλανήτη τα τελευταία χρόνια, απασχολεί έντονα τους επιστήμονες, στην προσπάθειά τους να κατανοήσουν καλύτερα τη δράση του, αλλά και να βρουν αποτελεσματικότερους τρόπους αναχαίτισης της εξάπλωσής του.

Ποιοι είναι όμως οι βιολογικοί παράγοντες που καθορίζουν αυτήν την ετερογένεια των κορονοϊων;

Σύμφωνα με τους Καθηγητές της Ιατρικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών Γκίκα Μαγιορκίνη και Θάνο Δημόπουλο (Πρύτανης ΕΚΠΑ), μία υπόθεση που έχει συζητηθεί πολύ είναι το ιικό φορτίο, η ποσότητα δηλαδή του ιού που απεκκρίνεται στο ανώτερο αναπνευστικό (ρινοφάρυγγα).

Το παράδειγμα του HIV

Το ιικό φορτίο χρησιμοποιείται άλλωστε ως σημείο αναφοράς για τη μεταδοτικότητα, αλλά και για τη βαρύτητα της νόσου στους ασθενείς με HIV.

Συγκεκριμένα, το ιικό φορτίο στο αίμα «μαρτυρά» πόσο μεταδοτικός είναι ο ασθενής, ενώ οι μετρήσεις μετά την πρώτη φάση της μόλυνσης είναι ενδεικτικές της ταχύτητας με την οποία θα προχωρήσει η νόσος.

Σύγχρονες ωστόσο θεραπείες μηδενίζουν το ιικό φορτίο στο αίμα, χαρίζοντας στους φορείς μια φυσιολογική ζωή, ενώ παράλληλα βάζουν στοπ στη μεταδοτικότητά τους.

Τι ισχύει στον SARS-CoV-2

Σε αντίθεση ωστόσο με το αίμα, η μέτρηση του ιικού φορτίου σε δείγματα από το αναπνευστικό, όπως στην περίπτωση του SARS-CoV-2, παρουσιάζει πολλά εμπόδια.

Εκτός του ότι είναι δύσκολο να συγκριθούν δείγματα από διαφορετικούς τρόπους λήψης, η δειγματοληψία από το ανώτερο αναπνευστικό έχει επίσης μεγάλες αποκλίσεις όσον αφορά στην συλλογή του βιολογικού υλικού.

Παράλληλα, η ποσότητα του SARS-CoV-2 που απεκκρίνεται στα διάφορα στάδια της νόσου αλλάζει δραματικά όχι μόνο από ημέρα σε ημέρα, αλλά και από ώρα σε ώρα, καθιστώντας σχεδόν αδύνατη τη σύγκριση των δειγμάτων από διαφορετικούς ασθενείς.

Χαρακτηριστικό, δε, είναι ότι μέσα στην ίδια ημέρα, η πυκνότητα του ιού μπορεί να αυξηθεί εκατομμύρια φορές στο δείγμα ενός ασθενή.

Όπως εύκολα μπορεί, έτσι, να διαπιστώσει κανείς, δεν μπορούν να συγκριθούν αξιόπιστα δείγματα από διαφορετικούς ασθενείς, με αποτέλεσμα όλες οι σχετικές μελέτες να παρουσιάζουν κενά.

Το ιικό φορτίο σε σχέση με παραλλαγές και εμβολιασμό

Στο μεταξύ, σε πρόσφατη δημοσίευση στο έγκριτο περιοδικό New England Journal of Medicine παρουσιάζονται για πρώτη φορά στοιχεία για τη διακύμανση της δειγματοληψίας ανά ασθενή, όσον αφορά στο ιικό φορτίο.

Κάτι που κατέστη εφικτό μέσω της επαναλαμβανόμενης δειγματοληψίας σε άτομα που παρακολουθούνταν για μεγάλο χρονικό διάστημα πριν νοσήσουν.

Αφού μετρήθηκε έτσι το ιικό φορτίο πριν από την εμφάνιση συμπτωμάτων και μέχρι την «αποδυνάμωση» του ιού, οι διακυμάνσεις αποτυπώθηκαν με καμπύλες.

Ακολούθως έγινε σύγκριση των καμπύλων των ιικών φορτίων μεταξύ ασθενών, από την οποία προέκυψε ότι η συνολική απέκκριση του ιού ανάμεσα στα διαφορετικά στελέχη που αναλύθηκαν (Άλφα, Δέλτα, αρχικά στελέχη) δεν είχε σημαντικές διαφορές.

Για τις όποιες διαφορές που είχαν, δε, διαπιστωθεί σε προηγούμενες μελέτες, πιθανότατα οφείλονται συστηματικά σφάλματα κατά τη δειγματοληψία και τη φάση της επιδημικής καμπύλης του κάθε στελέχους.

Το πιο ενδιαφέρον ωστόσο στοιχείο προέκυψε μετά τη σύγκριση των καμπύλων του ιικού φορτίου μεταξύ ατόμων που είχαν εμβολιασθεί και ανεμβολίαστων.

Η διαφορά στη συγκεκριμένη περίπτωση ήταν χαρακτηριστική και σημαντική, καθώς ο χρόνος απέκκρισης του ιού συντμήθηκε σημαντικά σε όσους είχαν σηκώσει μανίκι, δείχνοντας ότι ο χρόνος μετάδοσης των εμβολιασμένων είναι σημαντικά μικρότερος.