Αθλιότητα απο τον Alpha. Λογόκρινε δηλώσεις ακτιβίστριας.

Facebook Twitter Viber Messenger WhatsApp E-mail

Επώνυμη καταγγελία για λογοκρισία απο τον Alpha σε δηλώσεις της για την έμφυλη βία έκανε μέσω σόσιαλ μίντια η ακτιβίστρια Ελίζα Γκορόγια.

«Χθες, μίλησα στον Alpha για 30 λεπτά εφ’όλης της ύλης για την έμφυλη βία, για την ανάγκη ενίσχυσης των μέτρων προστασίας των θυμάτων, για τις υλικές συνθήκες και την επισφάλεια που αποτρέπουν τα θύματα να αποδράσουν, για τον ειδεχθή νόμο της υποχρεωτικής συνεπιμέλειας που εξαναγκάζει μητέρες και παιδιά να μοιράζουν τις ζωές τους με τους κακοποιητές τους, για την κάποια συμβολική αξία του να στελεχωθούν αρμόδιες υπηρεσίες με γυναίκες στο πλαίσιο “Τίποτα Για Εμάς Χωρίς Εμάς” αλλά πως αυτό δεν είναι αρκετό αφ’ενός γιατί χρειαζόμαστε experts στα υψηλά επίπεδα λήψης αποφάσεων αλλά και αφ’ετέρου επειδή και οι γυναίκες στην ίδια κοινωνία έχουμε μεγαλώσει και δεν είναι δεδομένο πως ξέρουμε πώς να αντιμετωπίσουμε άλλες γυναίκες/άτομα όλων των φύλων που βάλλονται – ειδικά αυτές/ά που βάλλονται διαθεματικά, κι άρα για την ανάγκη εξειδίκευσης και εκπαίδευσης όλων των ατόμων που απασχολούνται σε αρμόδιες υπηρεσίες. Για το πώς η έμφυλη βία δεν περιορίζεται μόνο σε ένα ετεροκανονικό πλαίσιο αλλά εντείνεται όσο τέμνεται με άλλες ταυτότητες.

Ο ρόλος της αστυνομίας

«Όταν μου ζητήθηκε η άποψή μου για τον ρόλο της αστυνομίας, επισήμανα πως “για να σταματήσει να αντηχεί στους δρόμους το σύνθημα που όλους μας ενώνει, οφείλουμε να εξετάσουμε την ιστορικότητα του ρόλου της αστυνομίας – κι εάν ο ρόλος της είναι απλά η καταστολή, αν οι πολίτες και τα θύματα έμφυλης βίας νιώθουν ασφαλή να απευθυνθούν στα αστυνομικά τμήματα καθώς συνήθως επανατραυματίζονται εκεί”, και πως πρέπει να επενδύσουμε στην πρόληψη και όχι να ενισχύουμε ένα αποτυχημένο και τιμωρητικό σωφρονιστικό σύστημα.

Άμεσες ενέργειες

Στην ερώτηση του τι πρέπει να γίνει άμεσα, απάντησα πως η ενίσχυση της γραμμής 15900, ο άμεσος πολλαπλασιασμός των θέσεων σε ξενώνες φιλοξενίας και η ολιστική αναβάθμισή τους σε κάτι πέρα από απλώς μία σανίδα σωτηρίας αλλά ένα περιβάλλον πραγματικής και ουσιαστικής επανένταξης κι ενδυνάμωσης, η παροχή δωρεάν νομικής υποστήριξης, η ένταξη της σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης σε κάθε βαθμίδα της εκπαίδευσης με βάση τη συναίνεση και τον σεβασμό προς τα σώματα των άλλων ανθρώπων, καθώς και η αμφισβήτηση των στεγανών ρόλων των φύλων θα ήταν μία καλή αρχή.

Μίλησα ακόμη για την ανάγκη να κατανοήσουμε πως δεν υπάρχουν “τέλεια θύματα με αφηγήσεις όπως εμείς τις περιμένουμε”, και για τους πολλούς και σοβαρούς λόγους που πολλά άτομα δε μπορούν να μιλήσουν ανοιχτά για το τι τους έχει συμβεί. Για το προνόμιο να μπορείς να μιλήσεις ανοιχτά.

Για τη μοναδικότητα αυτών των εγκλημάτων όσον αφορά στο ότι είναι τα μοναδικά για τα οποία ντρέπονται τα θύματα, και για το ότι δεν έχουμε απολύτως κανένα λόγο να ντρεπόμαστε, και για τις συλλογικές και θεσμικές αποτυχίες που κανονικοποιούν κι ενισχύουν το φαινόμενο. Για την ενδυνάμωση μέσω των φεμινιστικών διεργασιών και χώρων, για τα νέα εργαλεία που σιγά-σιγά δημιουργούμε και για το πόσο στην αρχή είμαστε ακόμη.
Το μονταρισμένο είναι μία άλλη ή το λιγότερο μισή πραγματικότητα, αλλά μπορείτε να το βρείτε εδώ.