Μακελειό μεταξύ Γιώργου Παπαχρήστου και Δημήτρη Ψαρρά…

Αυτό που με εξέπληξε και το ομολογώ είναι η άθλια επίθεση που δέχθηκα, και μαζί μου ΤΑ ΝΕΑ, από το ΦΕΚ  “ΕφΣυν”. Η εφημερίδα που καθημερινά λιβανίζει την κυβέρνηση, θεοποιεί τον Τσίπρα αισθάνθηκε την ανάγκη να υπερασπιστεί τον… Καραμανλή. Ποιος της το ζήτησε και γιατί;
(…) Ενα ολόκληρο δισέλιδο και το κύριο άρθρο της εφημερίδας για να υπερασπιστούν έναν θεωρητικά, αντίπαλο; 
Συντάκτης του κειμένου, μια παλιά καραβάνα της Αριστεράς ονόματι Δημήτρης Ψαρράς, ο οποίος με τη… διαύγεια που του έχει απομείνει, διέγνωσε – τι ανάλυση! – ότι με τη ‘χρήση χυδαίων χαρακτηρισμών τύπου ‘Μακελειό’ εκτός των άλλων στόχευα και στην πολιτική εξόντωση του καραμανλισμού μέσα στη ΝΔ, προκειμένου να επικρατήσει απόλυτα η γραμμή του νεοφιλελεύθερου υπερεθνικισμού’!
Ποια ήταν τα υπόλοιπα που στόχευα κατά τον περί ου ο λόγος Ψαρρά; Οτι έγραψα το κείμενο για να… προληφθούν περαιτέρω διαρροές από τη ΝΔ στον ΣΥΡΙΖΑ και επίσης στο να επανασυνδέσω την εφημερίδα ‘ΤΑ ΝΕΑ’ με το παλιό «αντιδεξιό» της κοινό!..
Ο διαπρύσιος αυτός υπερασπιστής του Καραμανλή, παρ’ ότι στα κείμενά του εμφανίζεται ως υπερασπιστής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, κατρακυλάει στα πιο χαμηλά σκαλοπάτια του ρατσισμού, προκειμένου να με απαξιώσει: ‘Μεταμορφώθηκα σε Στέφανο Χίο’ διατείνεται. Τον συγχαίρω, ειλικρινά. Και εκ μέρους του Χίου, τον οποίο δεν τον γνωρίζω, τον άνθρωπο. Αλλά έτσι είναι αυτά. Χρειάζεται ασφαλώς να δώσει κανείς εξετάσεις για να περάσει από τη φάση του ηγετικού στελέχους της Β’ Πανελλαδικής σε υπερασπιστή, και γιατί όχι, στελέχους του καραμανλικού ρεύματος της ΝΔ.
Δεν είναι όμως μια αξιοσημείωτη περίπτωση; Να αγωνίζεσαι στα νιάτα σου για να μην αλλοιωθεί ο κομμουνιστικός χαρακτήρας της ανανεωτικής Αριστεράς και να φτάνεις ύστερα από σαράντα χρόνια να υπερασπίζεσαι έναν ταξικό και ιδεολογικό αντίπαλο, έστω και αν τα αρχικά του είναι… Κ.Κ.; Είναι. Προφανώς, δεν βρίσκω άλλη εξήγηση, ζήλωσε την εξέλιξη άλλων συντρόφων του στη Β’ Πανελλαδική, όπως ο Χρύσανθος Λαζαρίδης, που έγινε μυστικοσύμβουλος Σαμαρά. Τις ευχές μου για κάτι ανάλογο…»