~Μια στιγμή για πάντα~

Facebook Twitter Viber Messenger WhatsApp E-mail

Γερασμένα τα χέρια.
Οι φλέβες πετούν διψασμένες.
Το κορμί ανήμπορο….
Προχωρά καχεκτικά, με δυσκολία.

Σςς, από πού βγαίνει αυτός ο ήχος;
Κόσμος περνούσε τριγύρω μου, κι εγώ χαμένη.
Με έσπρωχναν από παντού και συνέχιζα να ψάχνω.

Δεν πίστευα στα μάτια μου.
Ο ανήμπορος εκείνος άντρας έβγαζε τις πιο γλυκές μελωδίες…

Έγνεψε να την πλησιάσω.
«Τραγουδάτε υπέροχα», του είπα.
Χαμογέλασε και είπε χαμογελαστά ευχαριστώ.
Μου έπιασε το χέρι με όση δύναμη του είχε απομείνει.
Με κοίταξε με μάτια γεμάτα αλήθεια.

«Κορίτσι μου, δεν χρειάζονται τα κολέγια για να κάνει κάποιος κάτι που αγαπά. Άλλοι πιστεύουν πως καταφέρνουν το τέλειο όνειρο. Άλλοι καταφέρνουν απλώς το όνειρο χωρίς να το ζουν. Είναι όμως κι αυτοί οι καλύτεροι, που ζουν για το όνειρο. Ζουν για εκείνη την μέρα, την πρώτη μέρα που θα πιάσουν το όνειρο τους. Δεν τους πειράζει αν το χάσουν, μα ποθούν τόσο να το αγγίξουν που αν το πιάσουν για λίγο δεν θα το αφήσουν να φύγει ποτέ. Αυτό να κυνηγάς, αυτό να ποθείς. Εγώ μπορεί να είμαι ρακένδυτος, μα κατάφερα σε αυτή τη ζωή να ζήσω το όνειρο μου, έστω κι απατηλά μέσα από τις μελωδίες που εσύ τόσο λάτρεψες. Καλή τύχη κορίτσι μου! Μην σταματήσεις να ζεις για αυτά που ποθείς. Θυμήσου… Μια στιγμή για πάντα».

Ύστερα έφυγε κι η ψυχή μου του φώναζε ευχαριστώ.
Χάθηκε στο πλήθος και πάλι…

Ένας ψίθυρος κύλησε στις φλέβες μου.
«Μια στιγμή για πάντα»!

Άννα Κεκεμπάνου

Φωτογραφία: Δέσποινα Πάτσιου

Επιμέλεια Ενότητας:Αυγουστάτου Σόφη