Οι αυτοκαταστροφικές τάσεις του ΣΥΡΙΖΑ έχουν ρεύμα! Τι θα κάνει ο Α.Τσίπρας;

Facebook Twitter Viber Messenger WhatsApp E-mail

Της Κατερίνας Ακριβοπούλου 

Στον αστερισμό της εσωστρέφειας και πάλι ο ΣΥΡΙΖΑ, κατάφερε να δημιουργήσει αρνητική επικαιρότητα, την στιγμή ακριβώς που η χειμαζόμενη κοινωνία αναζητά απεγνωσμένα ένα στιβαρό και πειστικό σημείο αναφοράς, ως ανάχωμα στην καθολική λαίλαπα του ακραίου Μητσοτακισμού.

Οι “τάσεις” και τα “ρεύματα” που αναδύονται και πάλι με ιδιαίτερη πρεμούρα, ενόψει των επικείμενων εκλογών στις Νομαρχιακές Επιτροπές του κόμματος το αμέσως επόμενο διάστημα και με το βλέμμα στραμμένο στο συνέδριο- όποτε και εάν γίνει- αναζωπύρωσαν αυτό ακριβώς που έπρεπε να αποφύγει ο ΣΥΡΙΖΑ. Την ανακύκλωση της ενδοσκόπησης, που τείνει να πάρει χαρακτηριστικά αυτοκαταστροφικής τάσης , στα όρια του φετιχισμού.

Αντί να συνδεθεί με το πραγματικό και δυναμικό πολιτικό ρεύμα του 32%,αυτή την μεγάλη και σταθερή κοινωνική του βάση, μέρος του κομματικού  ΣΥΡΙΖΑ θυμίζει την κίνηση του σαλιγκαριού, το οποίο παρότι έχει από την φύση του την δυνατότητα να ωθείται μπροστά με εύστοχες κυματοειδείς κινήσεις, την τελευταία στιγμή κλείνεται και πάλι στο καβούκι του…

Στον έξω κόσμο εν τω μεταξύ ο μεγάλος θυμός διαπερνά με μεγάλες ταχύτητες όλο και περισσότερες κοινωνικές ομάδες, με τις οποίες όμως οι “τάσεις” αρνούνται πεισματικά να ενωθούν, περιχαρακωμένες στην άγονη αυταρέσκεια τους για το ποιος θα έχει το “πάνω χέρι” στις διεργασίες.

Αυτός ο ιδιότυπος ελιτισμός της “Αριστεράς του σαλονιού”, υπό την ομπρέλα του δήθεν ανοιχτού κόμματος το οποίο όμως στην πράξη κλείνεται στον εαυτό του,λειτουργεί διαλυτικά τόσο στο ακροατήριο στο οποίο απευθύνεται ο ΣΥΡΙΖΑ, όσο και στην ήδη ισχνή κομματική βάση, όπου συχνά ο παραγοντισμός των τοπικών στελεχών συνυπάρχει με την πολιτική αμηχανία και την ιδιοτέλεια των “ρευματοειδών παθήσεων” ενός μικρόκοσμου που επιθυμεί να αναπαράγει τον εαυτό του ερήμην της κοινωνίας και της Ιστορίας.

Ενώ ο κόσμος πεθαίνει από τις ελλείψεις στο Σύστημα Υγείας, συντρίβεται οικονομικά λόγω της μισάνθρωπης ιδεοληψίας του Μητσοτακικού νεοφιλελευθερισμού και συνθλίβεται πολιτικά από τον διαρκή τραυματισμό της Δημοκρατίας και τον καλπάζοντα νεοφασισμό, οι “τάσεις” διαλογίζονται ανέμελες! Δεν θέλουν λέει αρχηγικό κόμμα, λες και εάν δεν υπήρχε ο Τσίπρας, θα είχαν καταφέρει την τρίτη μεγαλύτερη τομή στην σύγχρονη πολιτική ιστορία της Ελλάδας. Λες και ο ίδιος επιχείρησε ποτέ να λειτουργήσει στο κόμμα με ιδιοκτησιακό σύνδρομο. Άλλωστε εάν για κάτι εγκαλείται από πολλούς συντρόφους του, είναι η υπερβολική του ανεκτικότητα απέναντι στις τάσεις αμφισβήτησης…

Η πραγματική ζωή όμως είναι αλλού και αλλιώς! Η ανάγκη για την συγκρότηση ενός Μετώπου Ανατροπής με προγραμματική χειροπιαστή πρόταση, με ανθρωποκεντρικό όραμα και πυρήνα τις κοινωνικές και πολιτικές συμμαχίες που αντιτίθενται στον εκφυλισμό της Δημοκρατίας, δυσφορούν με τον αυταρχισμό και  αντιστέκονται στην νεοφιλελεύθερη λαίλαπα, είναι πλέον ζωτική για την επιβίωση της χώρας και του λαού της.

Στην πιο άγρια συνθήκη της Ιστορίας που διαμορφώνει η πανδημία, ο Αλέξης Τσίπρας έχει και το πεπόνι της μεγάλης ανατροπής με την ευρεία συστράτευση των δημοκρατικών δυνάμεων και το μαχαίρι να κόψει τα πόδια της τελμάτωσης που επιχειρούν να επιβάλλουν οι “συνήθεις ύποπτοι”, κατά σύμπτωση δε κάθε φορά που το σύστημα Μητσοτάκη κλονίζεται.

Αλλιώς το σαράκι της απογοήτευσης θα κατατρώει το σώμα και την ψυχή της κοινωνικής πλειοψηφίας, που περιμένει ένα σήμα για να ανακάμψει και να εκφρασθεί πολιτικά, χωρίς ταμπού και μικρόνοιες. Το στοίχημα είναι μεγάλο και το διακύβευμα μεγαλύτερο…

Σημαντική σημείωση: Επειδή το Φεισμπουκ δεν μοιράζει σε όλους τα άρθρα της Κατερίνας Ακριβοπούλου, αν θέλετε να διαβάζετε τα άρθρα της, κάντε κλικ εδώ και εγγραφείτε στο Newsletter του eretikos.gr.