Γκάφα Μητσοτάκη στον Ζελένσκι με απόφθεγμα του Καζαντζάκη!

Facebook Twitter Viber Messenger WhatsApp E-mail

Γκάφα Μητσοτάκη στον Ζελένσκι: Ανάμεσα στα απίστευτα που είπε – χαμογελώντας σαν να μιλούσαν για τις διακοπές τους- ο Κυριάκος Μητσοτάκης στον καλεσμένο του Βολοντιμίρ Ζελένσκι, ήταν και κάτι επιλεκτικά για τους «ιστορικούς δεσμούς της Ελλάδας με την Ουκρανία». Παραβλέποντας ότι ήταν δεσμοί με τη Ρωσία, από τον 19ο αιώνα τουλάχιστον.

Και αφού τον διαβεβαίωσε ότι «είμαστε συνοδοιπόροι και συμπαραστάτες», κατέληξε σε μια φράση του Καζαντζάκη του Έλληνα συγγραφέα, φιλοσόφου, ποιητή, θεατρικού συγγραφέα: «Μην καταδέχεσαι να ρωτάς αν νικήσουμε ή αν νικηθούμε, πολέμα».

Γκάφα ολκής. Με άλλα λόγια, καλούσε κάποιον που βρίσκεται σε πόλεμο να μην δίνει σημασία στο ενδεχόμενο να νικηθεί!

Παρ τον στον πόλεμό σου να σου πει….

Αφού δεν τον ξέρει τον Καζαντζάκη, γιατί επιμένει να τον χρησιμοποιεί;

Ποιος τον συμβουλεύει; Η επιφανειακή γνώση είναι χειρότερη από την αμάθεια!

Το απόφθεγμα του Καζαντζάκη που επιστράτευσε ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι από την “Ασκητική” , ένα έργο βαθιά φιλοσοφικό. Παραθέτουμε ένα πολύ μεγάλο τμήμα και θα διαπιστώσετε πως όταν κάποιος χρησιμοποιεί ένα απόφθεγμα ως τσιτάτο για λόγους εντυπωσιασμού, κινδυνεύει ένα εκτεθεί. Γράφει λοιπόν ο Νίκος Καζαντζάκης:

«Ε κακομοίρη άνθρωπε», είπε δυνατά, «μπορείς να μετακινήσεις βουνά, να κάμεις θάματα, κι εσύ να βουλιάζεις στην κοπριά, στην τεμπελιά και στην απιστία!

Θεό έχεις μέσα σου, Θεό κουβαλάς και δεν το ξέρεις – το μαθαίνεις μονάχα την…ώρα που πεθαίνεις, μα ‘ναι πολύ αργά. Ας ανασκουμπωθούμε εμείς που το ξέρουμε, ας σύρουμε μπορεί να μας ακούσουν!»

Καλή ‘ναι η δικαιοσύνη, μα για τους αγγέλους – ο άνθρωπος ο κακομοίρης δεν αντέχει, θέλει έλεος…

Δεν έχουμε παρά μια μονάχα στιγμή στη διάθεσή μας. Ας κάνουμε τη στιγμή αυτή αιωνιότητα. Άλλη αθανασία δεν υπάρχει.

Χαρά στο νέο που θαρρεί πως έχει χρέος να ξαναδημιουργήσει τον κόσμο,να τον κάμει πιο σύμφωνο με την αρετή και τη δικαιοσύνη, πιο σύμφωνο με την καρδιά του, αλίμονο σε όποιον αρχίζει τη ζωή του χωρίς παραφροσύνη.

Έχεις ευθύνη. Δεν κυβερνάς πια μονάχα τη μικρή ασήμαντη ύπαρξή σου.
Είσαι μια ζαριά όπου για μια στιγμή παίζεται η μοίρα του σογιού σου.

Η ανώτατη αρετή δεν είναι νά’ σαι ελεύτερος, παρά να μάχεσαι για ελευτερία.

Μην καταδέχεσαι να ρωτάς: “Θα νικήσουμε; Θα νικηθούμε;” Πολέμα!

Ν’ αγαπάς την ευθύνη.
Να λες: Εγώ, εγώ μονάχος μου έχω χρέος να σώσω τη γης.

Αν δε σωθεί, εγώ φταίω.

Να πεθαίνεις κάθε μέρα.
Να γεννιέσαι κάθε μέρα.

Ν’ αρνιέσαι ό,τι έχεις κάθε μέρα.

Να ‘σαι ανήσυχος, αφχαρίστητος, απροσάρμοστος πάντα.

Όταν μια συνήθεια καταντήσει βολική, να τη συντρίβεις. Η μεγαλύτερη αμαρτία είναι η ευχαρίστηση.

Νίκησε το στερνό, τον πιο μεγάλο πειρασμό, την ελπίδα. Τούτο είναι το τρίτο χρέος.

Πειθαρχία, να η ανώτατη αρετή.

Ποτέ μην αναγνωρίσεις τα σύνορα του ανθρώπου!

Να σπας τα σύνορα!
Ν’αρνιέσαι ό,τι θωρούν τα μάτια σου.
Να πεθαίνεις και να λες: Θάνατος δεν υπάρχει!