Η εκκλησία ως στέγη του ανθρώπου και όχι ως αποκλειστική αντιπροσωπεία του Θείου επί Γης

Facebook Twitter Viber Messenger WhatsApp E-mail

Του Γιάννη Ξένου

Σέβομαι και τιμώ την εκκλησία και πιστεύω ότι είναι ανεκτίμητα όσα αυτή μπορεί να προσφέρει στην κοινωνία, ιδίως σε εποχές εντονότατου προβληματισμού, κλυδωνισμών και μεγάλων αλλαγών. 

Η διδασκαλία του Ιησού είναι αγάπη. Είναι, λοιπόν, απορίας άξιο το ότι εκφράζεται από ιερωμένους λόγος, ο οποίος μπορεί να εμπεριέχει μίσος, φόβο και αποκλεισμό, με τη μορφή είτε της μισαλλοδοξίας, είτε της ξενοφοβίας, είτε της ομοφοβίας, είτε με κάθε άλλη μορφή φοβίας.

 

Είναι πράγματι λυπηρό, εκπρόσωποι της εκκλησίας να καταδικάζουν με εμπρηστικό λόγο ανθρώπους, διότι διαφέρουν σε σχέση με το πρότυπο που έχουν κατά νουν οι ιερωμένοι εκείνοι, ασχέτως εάν τούτο βρίσκεται, πλέον, σε αναντιστοιχία με το κοινωνικό γίγνεσθαι. Δεν είναι δυνατόν να μην επιτρέπεται η βάπτιση σε μικρά παιδιά, τα οποία ταυτίζονται με την απόλυτη αθωότητα, διότι οι γονείς τους είναι ομόφυλα ζευγάρια.

Δεν είναι δυνατόν ιερωμένοι να μην επιτρέπουν σε εκπροσώπους του λαού να εκκλησιάζονται, επειδή σε ένα θέμα καθαρά κοινωνικής σημασίας και αρμοδιότητας της Πολιτείας, δεν συμορφώθηκαν με τις απόψεις της Εκκλησίας. Θα μπορουσα να αναφέρω και άλλες περιπτώσεις, αλλά χάριν συντομίας, περιορίζομαι στα προαναφερθέντα.

 

Η Εκκλησία οφείλει να στέγει και να υποδέχεται με ανοιχτές αγκάλες όσους αναζητούν στους κόλπους της θαλπωρή, παρηγορία και καταλλαγή,  εν μέσω μιας ολοένα και εντονότερα χειμαζόμενης κοινωνίας, της οποίας η συνοχή απειλείται και όπου οι αντιθέσεις βρίθουν.

Οι πολυπεπίπεδες αλλαγές στον σημερινό κόσμο συντελούνται με γοργούς ρυθμούς και είναι ουσιώδης η τήρηση των ισορροπιών ανάμεσα στην ανάγκη για την ενσωμάτωση του νέου και τη διαφύλαξη των παραδόσεων. Για τον λόγο αυτό, όποιος επιθυμεί να συνεισφέρει στο κοινό καλό, θα πρέπει να ενθαρρύνεται να το πράττει, ανεξάρτητα από καταγωγή, προσανατολισμό ή χρώμα. 

 

Ο Θεός βρίσκεται μέσα σε όλους μας και ουδείς έχει την αποκλειστική αντιπροσωπεία του επί γης. Η σωτηρία της ψυχής είναι αρμοδιότητα του Ουρανού και όχι των επιγείων. Η εκκλησία καλό είναι να μην αποκλείει. Το μήνυμά της θα πρέπει να αφορά σε όλους και να απευθύνεται σε όλους, με ευαισθησία και αποδοχή του αλλοτρίου.  Μόνο με τον τρόπο αυτό, θα βοηθήσει την κοινωνία να αντιμετωπίσει τις σοβαρές προκλήσεις των νέων  καιρών.