Ο Αρης ο μεγαλοεπιχειρηματίας…

Facebook Twitter Viber Messenger WhatsApp E-mail

---

Οι αετονύχηδες έχουν ένα χάρισμα εκ’ γενετής!  Όταν τους δίνεις λεφτά νομίζεις… Όχι απλώς νομίζεις, αλλά έχεις τη βεβαιότητα, ότι θα τα πάρεις πίσω διπλά! Έτσι και ο φίλος τους ο Γιάννης, ο οποίος μια ωραία πρωία εκεί προς το τέλος της δεκαετίας του εξήντα, τους ανακοίνωσε…

 << Γνώρισα τον Άρη, ένα φοβερό μπίζνεσμαν! >>.

 << Ποιόν ρε Γιάννη, αυτόν που δεν έχει στον ήλιο μοίρα;>>. 

<< Τι λες τώρα; Ο Άρης έχει ιδέες! Μεγάλες ιδέες!>>. 

Ο Γιάννης, Ο φίλος τους, που μέχρι τώρα είχε χάσει λεφτά ούκ ολίγες φορές,  ετοιμαζόταν πάλι για νέα χασούρα…

Η ιδέα του…΄΄Μεγαλοεπιχειρηματία΄΄ Άρη ήταν απλή και μεγαλοφυής! Ά.. όλα κι όλα! Μπορεί να ήταν αεριτζής, δεν ήταν όμως και ηλίθιος. Τότε, στη δεκαετία του εξήντα δεν υπήρχε βίντεο ούτε για δείγμα. Υπήρχαν μόνο κάτι ταινιάκια, που διαρκούσαν μόνο τρία λεπτά!  Όποιος είχε κινηματογραφική μηχανή γύριζε μια λιλιπούτεια ταινία. Κατόπιν, την ίδια την ταινία την ταχυδρομούσε στη Γερμανία στην Kodak και αν ήταν τυχερός, η ταινία γύριζε πίσω έτοιμη να μπει στη μηχανή προβολής, αν είχες τέτοια μηχανή… Δύσκολα πράγματα, ακριβά πράγματα που είχαν και χαίρονταν μόνον οι εύποροι…

Όμως αυτή η ιδέα του Άρη ήταν ουσιαστικά το ΄΄πρελούδιο,΄΄ για αυτό που θα ακολουθούσε μετά από είκοσι χρόνια. Αυτόν τον κατακλυσμό γυρισμάτων με βίντεο. Γάμοι, βαπτίσεις, γλέντια, οικογενειακές στιγμές, ιδιαίτερες στιγμές ακόμη και τοκετοί βιντεοσκοπούνται μανιωδώς από τότε…

Ας γυρίσουμε όμως στον ΄΄οραματιστή΄΄ Άρη…

 << Πού πάνε οι πλούσιοι παιδιά;>> 

Ρωτούσε ο Άρης την ομήγυρη…

<< Στα μπουζούκια φυσικά.. Έ! Εκεί θα πάμε και εμείς…>>

 << Tι θα κάνουμε εκεί κύριε καθηγητά;>> 

Τον ρωτούσαν οι άλλοι με περιέργεια… Τότε ο Άρης τους έδειξε το διαφημιστικό φυλλάδιο, που είχε τυπώσει… Διαβάζουν και τι να δουν!

΄΄ Κυρίες και κύριοι η  VISTA FILM είναι εδώ! Η… Παγκόσμια εταιρεία παραγωγής ταινιών μικρού μήκους, κινηματογραφεί το γλέντι σας! Με μια μικρή αμοιβή οι ιδιαίτερες στιγμές σας, καταγράφονται από άριστα εκπαιδευμένους οπερατέρ και μένουν για πάντα αποτυπωμένες σε κινηματογραφικό φιλμ! ΄΄  

Αυτά έγραφε το φυλλάδιο…Τώρα όσον αφορά τις κινηματογραφικές μηχανές, αυτές ήταν δύο…Η μία είχε μπαταρίες, αλλά όχι φιλμ…Η άλλη είχε φιλμ, αλλά οι μπαταρίες είχαν λήξει! Οι δε εκπαιδευμένοι οπερατέρ δεν είχαν ξαναπιάσει στα χέρια τους, όχι κινηματογραφική, αλλά  ούτε ασπρόμαυρη φωτογραφική…

 Ο Γιάννης, ο οποίος ήταν εξαιρετικά ντροπαλό παιδί, παρακάλεσε τους δύο φίλους του, με τους οποίους είχε φάει ψωμί και αλάτι να τον βοηθήσουν… Τους το ζητούσε για δεύτερη φορά! Γιατί είχαν κάνει ήδη μία δοκιμαστική ΄΄κινηματογράφηση΄΄ σε άλλο τομέα…

 Εκεί στο τέλος της λεωφόρου Κηφισίας, προς το Μαρούσι, ήταν η σχολή Αναβρύτων. Οι μαθητές της σχολής, που τότε ήταν μεγάλη και τρανή, θα παρουσίαζαν μία θεατρική παράσταση. Άμλετ παρακαλώ! Στο καλοκαιρινό θεατράκι, μέσα στο μεγάλο κήπο των Αναβρύτων…Ο μεγαλοεπιχειρηματίας Άρης είχε πείσει τους υπευθύνους (αυτή ήταν η ειδικότητα του), ότι θα κινηματογραφούσε την όλη εκδήλωση…

 Έτσι το ΄΄ συνεργείο΄΄ είχε σπεύσει στη σχολή. Βέβαια είχαν προηγηθεί απίστευτα πράγματα. Στη στενή είσοδο της σχολής με τη μικρή ανηφόρα, ακινητοποιήθηκε  το σαράβαλο του Άρη, το οποίο με τη σειρά του ακινητοποίησε πολλά αυτοκίνητα πίσω του. Το πρόβλημα ήταν, ότι δεν έμπαινε η ΄΄πρώτη΄΄. Τελικά μπήκε με κλωτσιά και το σαράβαλο εισέβαλε στο χώρο μουγκρίζοντας και αφήνοντας πίσω του σύννεφα μαύρου καπνού.. Μιλάμε για είσοδο τύπου…Στάνλεϊ Λώρελ και  Όλιβερ Χάρντι…

Βεβαίως ακόμη και σήμερα, κάποιοι από  τους ερασιτέχνες ηθοποιούς θα αναρωτιούνται τι να έγινε εκείνο το φιλμ; Επομένως οι φίλοι του Γιάννη  μετά από αυτή την εμπειρία ήταν επιφυλακτικοί…

 Έπειτα ήταν και το άλλο…Κανείς τους δεν είχε διανοηθεί να πάει στα μπουζούκια…Τα οποία ξεκίνησαν σαν τραγούδια της εργατιάς και κατέληξαν της ξιπασιάς…Σανίδα σωτηρίας ορισμένοι συνθέτες με επικεφαλής τον Μίκη Θεοδωράκη!

 Εξ’ άλλου όλοι τους είχαν μεγαλώσει ακούγοντας Φράνκ Σινάτρα, Ντίν Μάρτιν, Σαρλ Ασναβούρ και Ανταμό.  Και μόνο στο άκουσμα της λέξης τους έπιανε αναγούλα! Μπουζούκια; Εκεί πάνε κάτι νεόπλουτοι, μπουζουκοκέφαλοι. Ειδικά ο ένας από αυτούς, ούτε που ήθελε να το ακούσει… Έλα όμως, που ο Γιάννης ήταν φίλος…

Εκείνη την εποχή ο  Ζαμπέτας εμφανίζονταν κάπου στη μέση της Συγγρού, αριστερά τω κατερχομένω…Εκεί, κάποια στιγμή το ΄΄συνεργείο΄΄  έκανε δειλά- δειλά την εμφάνισή του. Τώρα όμως τα πράγματα ήταν σοβαρά, γιατί εκτός των άλλων το κέντρο είχε και μπράβους! Για την ασφάλεια των θαμώνων. Εδώ δεν παίζουνε, γιατί έτσι και  τους πάρουνε χαμπάρι…Ο ντροπαλός Γιάννης και οι δύο φίλοι συμπαραστάτες έκαναν να φύγουν… Όμως ο μεγαλοεπιχειρηματίας Άρης μπήκε μπροστά και ώ του θαύματος αντί να φάει ξύλο, μετά από σύντομες διαπραγματεύσεις, οι μπράβοι τον δέχτηκαν μια χαρά!

<< Τι έγινε ρε Άρη; Τι τους είπες;>> 

<< Απλά πράγματα! Τους έταξα  το πενήντα τοις εκατό επί των κερδών!>>

Η δουλειά κατανεμήθηκε ως εξής. Ο Άρης θα καθόταν  δίπλα από τη διεύθυνση. Ο ντροπαλός Γιάννης θα μοίραζε τα διαφημιστικά φυλλάδια και όσον αφορά  τους δύο άλλους, ο ένας θα κράταγε τον προβολέα και ο άλλος θα έκανε τον οπερατέρ! Εδώ ελλόχευε όμως ένας τεράστιος κίνδυνος.. Το νευρικό γέλιο! 

Κάποτε δύο άλλοι φίλοι της παρέας είχαν την ιδέα να κάνουν σε κηδεία τα «κοράκια», για να βγάλουν λίγο χαρτζιλίκι. Όλα πήγαιναν καλά έως ότου, κατά τη διάρκεια της τελετής, έκαναν κάτι, που δεν έπρεπε. Κοίταξαν ο ένας τον άλλον! Έτσι ήρθε η καταστροφή, γιατί τους έπιασε ακατάσχετο, νευρικό γέλιο! Έτσι, ο «αρχικόραξ» άρπαξε τον  έναν απ’ το γιακά, τον άλλον από το παπιγιόν και τους πέταξε έξω…

 Ο κόσμος μέσα στο κέντρο ήταν ενθουσιασμένος! Πραγματικός χαμός…Βγαίνει ο Ζαμπέτας και αρχίζει τα δικά του…Σε λίγο μερικά νεοελληνικά, νεόπλουτα όντα αρχίζουν το χορό… Ούααα….Δώστου ο Ζαμπέτας να τους τραγουδάει ή μάλλον να τους δουλεύει…Μια χοντρή, γεμάτη χρυσάφια, φωνάζει το ΄΄συνεργείο΄΄ και  διατάζει να την κινηματογραφήσουν! Από τους δύο ειδικευμένους ο ένας, που θα κράταγε τον προβολέα, εξαφανίζεται, γιατί έχει δει την ξαδέλφη του με παρέα σε ένα τραπέζι. Μένει ό άλλος, ο οποίος βρίζοντας αρχίζει την κινηματογράφηση, ενώ προσπαθεί να ισορροπήσει, κρατώντας στο ένα χέρι τον προβολέα και στο άλλο τη μηχανή… Ήδη έχει ρίξει κατά λάθος από ένα τραπέζι δύο ποτήρια νερό.   

Προσπαθώντας να ΄΄πιάσει΄΄ τη χοντρή στο φακό, έχει φάει ήδη μια κλωτσιά, ενώ η ιδρωτίλα της του φέρνει αναγούλα. Ο άρχων Άρης, που κάθεται σοβαρός δίπλα στη διεύθυνση, του κάνει νόημα να συνεχίσει. Ο ντροπαλός Γιάννης και ο άλλος που απεσύρθει, έχουν αρχίσει ήδη να σφίγγονται, για να μην ξεραθούν στα γέλια. Στο μεταξύ, στην πίστα βρίσκονται πλέον τρεις κωμικοί…Ο Ζαμπέτας, ο οποίος δουλεύει τη χοντρή. Η χοντρή, η οποία έχει έρθει στο τσακίρ κέφι και κοντεύει να εκραγεί και ο…Οπερατέρ! Ο τελευταίος, έτσι όπως σέρνει το καλώδιο του προβολέα, χορεύει κάτι μεταξύ ροκ και ηλεκτροσόκ! Σε μια στιγμή, έτσι όπως στριφογυρίζει η χοντρή,  της φεύγουν δύο μέτρα συρματόσχοινο από τον κορσέ, παίρνοντας σβάρνα το πρώτο τραπέζι πίστα, στο οποίο κάθεται ένας γερούκαλης με δύο μωρά!

 

Την επόμενη στιγμή η περούκα του γερούκαλη, πιασμένη στο συρματόσχοινο, εκτοξεύεται στον αέρα και πάει και κάθεται πάνω στη μηχανή του οπερατέρ, ο οποίος δεν το καταλαβαίνει αμέσως και συνεχίζει να τραβάει μια ταινία ΄΄μοχέρ,΄΄ κυριολεκτικά τραβηγμένη από τα μαλλιά!

Στο μεταξύ οι δύο φίλοι του, που παρακολουθούν τα  δρώμενα, μην αντέχοντας άλλο, αφήνουν το καταπιεσμένο, νευρικό γέλιο τους να εκτονωθεί. Ενώ ο…΄΄Οπερατέρ΄΄ βλέποντάς τους, παρατάει τη μηχανή  και κρατάει την κοιλιά του από τα γέλια… 

Έκπληκτοι οι νέοι πελάτες, που περιμένουν απ’ έξω στην ουρά  για να μπούνε στο κέντρο, βλέπουν τους μπράβους να βγάζουν έξω «καροτσάκι» τρείς τύπους. Εκείνο που παρατηρούν, πράγμα περίεργο, είναι ότι οι εκδιωκόμενοι, όχι μόνο δεν διαμαρτύρονται, αλλά γελάνε! Μάλιστα όχι μόνο γελάνε, αλλά κυριολεκτικά κλαίνε…Ναι! Κλαίνε από τα γέλια!! Εκεί όμως που πραγματικά λιποθυμάνε, είναι όταν ο διευθυντής πετάει έξω και τον μεγαλοεπιχειρηματία Άρη…Ο οποίος απτόητος, κρατώντας ανά χείρας τα σύνεργα της δουλειάς και μαζεύοντας  την τσαλακωμένη του αξιοπιστία, δίνει στον παρκαδόρο ένα χαρτονόμισμα λέγοντάς του…

<< Φέρε παιδί μου το αμάξι από το πάρκινγκ…  Και πούσαι… Έχε το νου σου, γιατί δεν μπαίνει η … πρώτη…>>

 

   Γράφει ο Φράνκ