Άποψη | Δυο λόγια για μια «βόμβα» σε ένα θέατρο

Facebook Twitter Viber Messenger WhatsApp E-mail

Κώστας Β. Ζήσης

Διαβάζω και ξαναδιαβάζω αυτά τα περί φάρσας για βόμβα από ηθοποιό στο θέατρο που εργάζεται. Διαβάζω την είδηση ξανά και ξανά. Διαβάζω το σημείωμα του ηθοποιού στα μέσα μαζικής δικτύωσης ξανά και ξανά. Ένας ηθοποιός, λέει, με τη συμφωνία του υπόλοιπου θιάσου, πήρε, λέει, στο τηλεφωνο του θεάτρου και έκανε φάρσα για βόμβα, αναστατώνοντας τους υπόλοιπους εργαζόμενους (τεχνικούς, ταξιθέτριες κλπ) και βεβαίως το κοινό που περίμενε στο φουαγιέ και έξωθεν του θεάτρου. Οδηγήθηκε από την αστυνομία στο τμήμα για τις εξηγήσεις, μοίρασε δωρεάν προσκλήσεις για την παράσταση στους αστυνομικούς και όλα καλά, λέει. Να σημειώσω ότι δεν έχει σημασία το όνομα του ηθοποιού, ούτε το όνομα του θεάτρου και της παράστασης, μιας και το σημείωμα δεν έχει καμιά διάθεση να «κιτρινίσει». Άλλωστε λίγο πολύ, όλα είναι γνωστά.

Το χειρότερο από όλα δεν είναι η ίδια πράξη, ούτε και η απαξίωση εργαζόμενων και θεατών «χάριν γέλωτος»… Ούτε η αναφορά στη δωρεάν πρόσκληση για την παράσταση στους αστυνομικούς για το “πάτσι” – το κλασικό οθωμανικό ρουσφετομπαξίσι (το κοινό, οι εργαζόμενοι, ο πανικός και η τρομάρα που βίωσαν στον πρώτο όροφο του θεάτρου, ενώ κάποιοι στο υπόγειο γέλαγαν, δεν δικαιούνται άραγε κάποιας ανάλογης αποζημίωσης;). Ούτε καν και η άκομψη υπόμνηση του ηθοποιού στο τέλος του απολογητικού του σημειώματος, κουνώντας μας μερικώς το δάχτυλο και επιχειρώντας να στρέψει την κουβέντα σε άλλα μονοπάτια που δεν έχουν σχέση με την πράξη του, να μην ασχολούμαστε με τέτοια ευτελή και «…μην πιάνει μια θέση στην επικαιρότητα ανάμεσα σε τόσο πραγματικά σοβαρές ειδήσεις, ούτε να κλέβει το χώρο της επικαιρότητας που αναλογεί στον κλάδο μου που παλεύει να ισορροπίσει σε ένα τεντωμένο σκοινί για τρίτη συνεχόμενη χρονιά…», υπόμνηση που καθόλου δεν αναλογίστηκε ο ίδιος, πριν την πράξη του, και με την οποία εγκαλεί όλους εμάς σαν υποχρέωσή μας να την αναλογιστούμε μετά από αυτήν!

Το χειρότερο από όλα είναι τα 500 likes και καρδούλες στο facebook (instagram δεν παρακολουθώ) στη γαϊδουριά του (ή τους, δεν είναι σαφές) από συναδέλφους του/τους. Αυτή η επιβράβευση του εξυπνακισμού και της λογικής «με τον παρά μου….» (με τις ανάλογες αντιστοιχίσεις η παροιμία), στο όνομα της παρέας; της φιλίας; της συντεχνιακής υποχρέωσης; όλα μαζί;..

διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου στο: fragilemag.gr