Νίνα Σιμόν, εύθραυστη και ισχυρή συνάμα, «έμαθε να περπατά με χάρη στη λάσπη»

Facebook Twitter Viber Messenger WhatsApp E-mail

Από την Ντέμη Αυλωνίτη //

«Δεν ήμουν μπλουζ τραγουδίστρια, δεν ήμουν καν τραγουδίστρια της τζαζ. Ήμουν μια κλασική πιανίστρια. Είχα σπουδάσει για να γίνω η πρώτη μαύρη κλασική πιανίστα στην Αμερική. Αυτό είχα προετοιμαστεί να γίνω» είχε δηλώσει σε μια από τις συνεντεύξεις της τη δεκαετία του ’60 η Νίνα Σιμόν, η οποία ως έφηβη δεν μπορούσε να φανταστεί την εξέλιξη της καριέρας της.

Η Νίνα Σιμόν αρχισε να παίζει πιάνο στα 3-4 της χρόνια, καθώς η μητέρα της την έπαιρνε μαζί στα κηρύγματα της εκκλησίας. Στα επτά της, σε μια παράσταση που έδωσε σε τοπικό θέατρο, δύο λευκές γυναίκες (η μία δασκάλα μουσικής) από το ακροατήριο την είδαν να παίζει πιάνο και να τραγουδά. Και της έδωσαν την ευκαιρία να κάνει μαθήματα. Απομονώθηκε λόγω ασχολίας (ασκούνταν 7-8 ώρες τη μέρα) αλλά και εξαιτίας του χρώματός της. Η μοναξιά και ο ρατσισμός που βίωσε δεν άργησαν να την οδηγήσουν στην κατάθλιψη και τις κρίσεις θυμού.

Η Νίνα γεννημένη στις 21 Φεβρουαρίου 1933  στην πόλη Τράιον στη Βόρεια Καρολίνα. Το πραγματικό της όνομα ήταν Γιουνίς Γουέιμον. Εμπνεύστηκε το καλλιτεχνικό της ψευδώνυμο από τη Γαλλίδα ηθοποιό Σιμόν Σινιορέ, αρχικά για να μην μάθει η μητέρα της ότι τραγουδούσε τη «μουσική του διαβόλου» σε ένα μπαρ, προκειμένου να βγάλει χρήματα για να ζήσει. Δούλευε ατέλειωτες ώρες και δεν είχε κοινωνική ζωή. Η αληθινή ιστορία της στιχουργού, πιανίστα και ερμηνεύτριας, αλλά και ο διπολικός χαρακτήρας της, για όσους ενδιαφέρονται, ξετυλίγεται μοναδικά στο ντοκιμαντέρ “What Happened, Miss Simone”? (τίτλος από απόφθεγμα της αφροαμερικανίδας Μάγιας Αγγέλου, η οποία υπήρξε συγγραφέας, ηθοποιός, ποιήτρια και στέλεχος της Αμερικανικής Κίνησης για τα πολιτικά δικαιώματα).

διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου στο: fragilemag.gr