Ο χαρισματικός μικρός Στέλιος Κερασίδης: Στα 100 μεγαλύτερα ταλέντα του πλανήτη

Σε κάθε περίπτωση σίγουρα δεν είναι απλό, να σε εμπιστεύεται για συνεντεύξεις με το παιδί – θαύμα, όπως αποκαλείται, ο ”φύλακας άγγελος” ο πατέρας του Φώτης. Και τον ευχαριστώ από καρδιάς γι αυτή την τιμή.

Ο Στέλιος παρά την ασύλληπτη για την ηλικία του, είναι μόλις 10 ετών, διασημότητα και συγκομιδή βραβείων σε όλο τον πλανήτη, είναι ένα εξαιρετικό παιδί με ταπεινότητα, ευγένεια και απλότητα. Πιστεύω όμως ότι δεν πρέπει να γράψω άλλα, γιατί την επόμενη φορά θα με …μαλώσει. Και δεν το θέλω.

Συνάντησα τον Στέλιο με τον πατέρα του Φώτη και τον θείο του Παύλο, ο οποίος έχει αναλάβει την οπτικοποίηση των συναυλιών και της μουσικής με την εταιρία παραγωγής Local Stage, σε μια παραθαλάσσια ψαροταβέρνα στο Ζούμπερι, κοντά στο σπίτι του.

Νερό μπαμπάς και θείος, κόκα κόλα ο δημοσιογράφος και λεμονάδα ο…σταρ! Ο χρόνος προφανώς ήταν ελάχιστος, γιατί ο Στέλιος είχε εκτός από το διάβασμα για το σχολείο και το απαραίτητο παιχνίδι του (παιδί είναι το τονίζουμε ξανά) είχε πρόβες για το πρώτο σόλο κοντσέρτο στο δημαρχείο Κηφισιάς τη Δευτέρα 19 Σεπτεμβρίου στις 8 το βράδυ. Και λίγες ημέρες μετά θα βρεθεί στο Βατικανό προκειμένου να τιμηθεί στην αίθουσα διαλέξεων του Ποντιφιακού πανεπιστημιακού με το παγκόσμιο βραβείο μουσικής Sciacca 2022.

Τον περασμένο μήνα είχε ταξιδέψει στο Ντουμπάι, όπου βραβεύτηκε ως ένα από τα εκατό μεγαλύτερα ταλέντα του πλανήτη με το τρόπαιο των Global Child Prodigy Awards. Mάλιστα τον παρακάλεσα να το φέρει και μαζί του για να είναι στο πλάνο της φωτογραφίας και δεν μου χάλασε το χατίρι.

Όταν παίζω πιάνο είτε στο σπίτι μου, είτε μπροστά σε κοινό νιώθω πολύ χαρούμενος. Γιατί δίνω κι εγώ χαρά στον κόσμο. Είναι ένα ταξίδι – όπως το λέτε – με το πιάνο. Σαν να βρίσκομαι στη θάλασσα, όπως τώρα…

Δεν μπορώ να φανταστώ πως αισθάνονται, αλλά αν ήμουν ένας απ αυτούς και άκουγα…εμένα θα ένιωθα ενδιαφέρον. Πώς μπορεί ένα παιδί να παίζει πιάνο με αυτό τον τρόπο…

Ήμουν ενός έτους!

Αυτό ήταν ένα θαύμα. Δεν πίστευα ότι θα παίξω εκεί ούτε στα εκατό μου! (γελάμε, ενώ περνά δίπλα μας μια γατούλα και τη χαιδεύει)

Δεν αισθάνομαι σπουδαίος χωρίς να είμαι. Είναι η αγάπη μου η μουσική, τόσο απλά.

Είναι και στον χαρακτήρα, εκτός του ότι τον συμβουλεύουμε συνέχεια ως γονείς. Θα μπορούσε να ”ξεφύγει”, αλλά καταλαβαίνει ότι παρά τους βαρύγδουπους τίτλους που τον ακολουθούν, η μουσική έχει μία συνθετότητα και μια μεγάλη διαδρομή. Πατάει στη γη, είναι από τη φύση του. Πάντως ευελπιστώ ότι δεν θα φύγει ποτέ από τη μουσική, αν και στην εφηβεία κανείς δεν ξέρει τι μπορεί να συμβεί.

Τα προλαβαίνω όλα, γιατί πάνω απ όλα το σχολείο και το διάβασμα για τα μαθήματα, η μελέτη για τη μουσική μου (περισσότερο το καλοκαίρι), το παιχνίδι μου, λίγο τηλεόραση και φυσικά τον ύπνο μου που είναι απαραίτητος.

Η επικοινωνία του Στέλιου παίρνει πολύ χρόνο. Δίνει συνεντεύξεις, καλή ώρα όπως τώρα – αν και με εσένα είναι φιλική κουβέντα – ταξιδεύει στο εξωτερικό για συναυλίες και κοντσέρτα, φωτογραφήσεις…

Τι να σας πω? Με το πιάνο γεννήθηκα, με αυτό θα τελειώσω. Μου αρέσουν και άλλα όργανα, αλλά δεν παίζω.

Ζω ήδη το μεγάλο μου όνειρο! Είναι ήδη αλήθεια.

Πρέπει σίγουρα να δίνω το καλό παράδειγμα. Η συνθεσή μου την περίοδο της καραντίνας ”το βαλς της απομόνωσης” ήταν κάτι δυνατό. Ένωσα κι εγώ τη μικρή μου φωνή κατά του πολέμου. Έκανα τη μουσική περιήγηση στον αρχαιολογικό χώρο του Ραμνούντα, για να αναδείξω ομορφιές της περιοχής μας.

Τον Ντανιήλ Τριφόνοφ. Τον είδα λίγο στο Ηρώδειο, αλλά θέλω πολύ να τον ξαναδώ.

Τα Lego!

Πώς τα διαχωρίζεις αυτά? Με το χάρισμα γεννιέσαι μάλλον και το ταλέντο το καλλιεργείς. ‘Άρα είναι ένας ιδανικός συνδυασμός. Το χάρισμα, η πρώτη ύλη, βρήκε το περιβάλλον για να αναδειχθεί στην περίπτωση του Στέλιου.

Κι εμείς, πάντα επιτυχίες!