Πικρός καφές για το μπούλινγκ που υφίστανται οι μαθητές στα σχολεία και αντιμετωπίζεται μόνο με λόγια και ευχολόγια.

Facebook Twitter Viber Messenger WhatsApp E-mail

Στο καθολικό – θεοκρατικό σχολείο αρρένων που φοίτησα, την δεκαετία του πενήντα και του εξήντα, μπούλινγκ μεταξύ των μαθητών δεν υπήρχε. Έπεφτε τόσο ξύλο από τους καθηγητές, ρασοφόρους και μη, που δεν υπήρχε χρόνος για τέτοια πράγματα. Δηλαδή μπούλινγκ έκαναν οι δάσκαλοι στα παιδιά! Δύσκολα χρόνια.

Βέβαια σε όλα τα τότε σχολεία το ξύλο έπεφτε αλύπητα στους πάντες… Χαστούκια, προσβολές, τράβηγμα αυτιών και κυρίως κτυπήματα με εκείνο τον φοβερό τετραγωνισμένο χάρακα με τις σιδερένιες αιχμές!

Το φοβερότερο όμως συνέβαινε στα δημόσια σχολεία της επαρχίας, όπου οι κουρεμένοι γουλί,( δίκην καταδίκων,) μαθητές φορούσαν το καπέλο με την κουκουβάγια! Αυτό κι΄αν ήταν μπούλινγκ!

Σ το άλλο σχολείο όπου συνέχισα μέχρι να πάρω το απολυτήριο, γλυτώνοντας επί τέλους από του ”θεού τα δόντια”, ένα μικτό ”κλάμπ” στο Χαλάνδρι, τα πράγματα ήταν καλύτερα… Επιτέλους είμαστε συμμαθητές με κορίτσια! Εκεί υπήρχαν πολλά αξιότιμα ”μπουμπούκια”, μεταξύ των οποίων και η αφεντιά μου, που είχαν χάσει κάποια χρόνια στην ίδια τάξη, οπότε ηλικιακά οι περισσότεροι θεωρούμαστε ”υπερήλικες”. Αυτό μας έδινε μια υπεροχή και ένα ”σεβασμό” από τους υπόλοιπους μαθητές.

Όταν λοιπόν κάποιος ”μάγκας” έκανε μπούλινγκ σε έναν μαθητή που ήταν είτε ψυχικά είτε σωματικά αδύναμος τότε… Τότε εφαρμόζαμε την τακτική ”Άνευ Θείου και Φωσφόρου”, δηλαδή αρπάζαμε τον ”μάγκα” και χωρίς μα και μου, τον κάναμε του αλατιού! Υπήρχε δηλαδή ένας άγραφος νόμος, που εφαρμοζόταν πάραυτα και πιστέψτε με ο…Αλατισμένος δεν ξαναενοχλούσε όχι μαθητή, αλλά ούτε την γάτα του σχολείου και μάλιστα όταν ο πατέρας ενός ”μάγκα”,(ο οποίος ήταν ο κύριος υπεύθυνος για την συμπεριφορά του παιδιού του,) ήρθε να μας ζητήσει το λόγο…Έφυγε και αυτός ”αλατισμένος”. Θα πουν κάποιοι ”καθώς πρέπει” καλλιεργημένοι! Εκλεπτυσμένοι και γενικά ευαισθητοποιημένοι άνθρωποι << Μα αυτό είναι βία!>> Ναι πράγματι είναι βία, αλλά πιστέψτε με έχει αποτέλεσμα. Μπούλινγκ στο Μπούλινγκ! Στο κάτω κάτω τι κάναμε; Εφαρμόζαμε αυτό που είχαμε ”διδαχτεί” από τους προηγούμενους δασκάλους μας!

Νομίζω ότι πολλά λόγια δεν χρειάζονται… Επειδή το πράγμα έχει φτάσει στο απροχώρητο, ίσως πρέπει να εφαρμοστεί το αποτελεσματικό …”Άνευ θείου και Φωσφόρου” και μετά ήρθαν οι ψυχολόγοι…Οπότε! Μπλά…Μπλά…Μπλά…Έτσι λοιπόν με αυτές τις ωραίες επιστημονικές αναλύσεις που ακούμε κάθε φορά, θα πάμε μέχρι την επόμενη αυτοκτονία…

Φράνκ

Υ.Γ. Ψυχίατρο χρειάζονταν εκείνοι οι καθηγητές που μας βασάνιζαν, εκείνα τα δύσκολα χρόνια…