Το μεγάλο αμάρτημα της ωραίας υφυπουργού

Επιστρέφουμε στον Μάρτιο 2018 όταν το Public Συντάγματος όπου διοργανώθηκε συζήτηση με αφορμή το βιβλίο «Από πού κι ως πού όλοι οι αγώνες είναι δίκαιοι;». «Με τους συγγραφείς του βιβλίου, Σταύρο Τσακυράκη και Απόστολο Δοξιάδη, συζητούν ο δημοσιογράφος Πάσχος Μανδραβέλης και η Δόμνα Μιχαηλίδου, επισκέπτρια λέκτορας στο Κέιμπριτζ», όπως αναφέρει και το Public.

Εκεί, η κ. Μιχαηλίδου, με αφορμή το περιεχόμενο του βιβλίου, αναφέρει το εξής: «Έχουμε μία αγιοποίηση του αντιδικτατορικού αγώνα. Άρα έχουμε μία σχέση η οποία καταρρίπτει τις διαστάσεις που τις ανήκουν, αυτή της αντίστασης, και παίρνει διαστάσεις υπερβολής, όπως αυτή ενός αγαπημένου προσώπου. Το δεύτερο κομμάτι της πρότασης το οποίο με ανησυχεί και με προβληματίζει από προσωπική εμπειρία: Έχει σχέση με τη μετατροπή σε βαθιά ψυχική νόσο, η οποία πολύ φοβάμαι πως είναι μία μετατροπή σε μία συλλογική ψυχική νόσο».

Σε περίπτωση που κάποιος από τους παρευρισκόμενους θεώρησε πως δεν άκουσε καλά η σημερινή υφυπουργός Εργασίας προσθέτει: «Μία συλλογική ψυχική νόσο διότι έχει δημιουργηθεί αυτό το συλλογικό αφήγημα, μέσα από τη συλλογική μνήμη, αυτής της ιστορικότητας. Ακούω συνέχεια “ιστορικό στέλεχος της Αριστεράς”, “ιστορικός αγώνας” και αναρωτιέμαι για ποια ιστορία μιλάμε; Ποιος έγραψε αυτή την ιστορία; Την έγραψαν αυτοί που η απώλεια του αισθήματος της δικτατορίας είναι αντίστοιχο με την απώλεια ενός ανθρώπου;»

Εάν υπήρξε κάποιος στην αίθουσα που πίστεψε πως δεν άκουσε καλά η κ. Μιχαηλίδου καταλήγει στο εξής: «Ποιοι; Αυτοί που είναι ψυχικά νοσούντες; Η έκβαση αυτή της συλλογικής μνήμης φοβάμαι ότι φανερώνει μία συλλογική ψυχική νόσο, παρά μία μεμονωμένη».

Δείτε το επίμαχο κομμάτι:

Δείτε ολόκληρο το απόσπασμα: