Fragilemag

Ακούγοντας Σταμάτη Κραουνάκη στο Άλσος

NEWSROOM 06.02.2023 | 11:36

Ακούστε το άρθρο

Γιάννης Παναγόπουλος

Πήγα και εγώ στο Άλσος. Ήταν ωραία; Ναι, ήταν ωραία. Πόσο ωραία; Κοίτα, δεν είναι μόνο εκείνη η αρμαθιά τραγούδια που ακούγονται από σκηνής, έτσι στεγνά. Οι βραδιές του Σταμάτη Κραουνάκη, πια, είναι στάση ζωής.

Φαντάζομαι πως ξέρεις τι εννοώ. Σε μια εποχή που η τέχνη αποχαρακτηρίζεται από το κοινωνικό της περιεχόμενο, στο ιστορικό σημείο για τη διασκέδαση της Αθήνας, το πράγμα πάει ανάποδα. Η μουσική έχει τις σωστές διαστάσεις. Είναι, επιτέλους, μεγαλύτερη από το πλαίσιο που παρουσιάζεται.

Ο Κραουνάκης έχει τεκμηριώσει έναν καλλιτεχνικοπολιτικό λόγο που το κοινό βρίσκει λόγους να ενταχθεί εντός του. Τυχαίο; Καθόλου τυχαίο.

Ακόμα και αν δεν είχες γεννηθεί την εποχή που κυκλοφορούσαν τα κομμάτια που ακούγονται στο Άλσος, θα βρεις τρόπο να συνδεθείς μαζί τους. Πώς γίνεται αυτό; Ο Κραουνάκης, η Σπείρα, η μουσική. Τα τραγούδια πέφτουν βροχή, δεν μπορεί, κάποια στιγμή σε πιάνουν. Όταν γίνει αυτό, είναι θέμα χρόνου να τραγουδηθούν και από εσένα. Και μετά; Μετά είναι εκείνες οι φαρμακουάζ ατάκες σαρκασμού και αυτοσαρκασμού για τον έρωτα, την πολιτική, τη ματαιότητα του εγωισμού, που ξεφεύγουν εύκολα από το στόμα του πρωταγωνιστή της μουσικής παράστασης και ενώνουν το κοινό δημιουργώντας μέθεξη. Είναι κατανοητές, σε κάνουν να γελάς. Δεν είναι χαβαλές. Μπορεί να είναι γέλιο χαράς. Ή μπορεί γέλιο πίκρας. …

διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου στο: fragilemag.gr