Πέντρο Αλμοδοβάρ και Μελανί Λοράν στις κινηματογραφικές αίθουσες 

Facebook Twitter Viber Messenger WhatsApp E-mail

Οι δύο υπέροχες νέες ταινίες προβάλλονται στις κινηματογραφικές αίθουσες της Αθήνας. Τη μία υπογράφει ο πασίγνωστος Πέντρο Αλμοδοβάρ και την άλλη ο Ζιλ Ντε Μαίστρ.

Dolor y Gloria – Πόνος και Δόξα:

Υπόθεση: Ο σκηνοθέτης Salvador Mallo, από μια διαφορετική, παιδική ηλικία οδηγήθηκε στην πιο αληθινή, προσωπική του έκφραση μέσω της τέχνης του κινηματογράφου…Ως μεσήλικας πλέον καλείται να συμμετάσχει στην παρουσίαση μιας παλιότερης ταινίας του, που είχε δημιουργήσει προ 32 ετών. Έτσι ο Salvador θα συναντηθεί μετά από πολλές δεκαετίες και πάλι με τον τότε πρωταγωνιστή του, Alberto Crespo, σε μια προσπάθεια τελικής συμφιλίωσης. Ο Alberto παραμένει ένας αληθινός καλλιτέχνης, όμως συνεχίζει να κάνει χρήση ναρκωτικών ουσιών. Ο Salvador θα ζητήσει από εκείνον να του δώσει να δοκιμάσει, για πρώτη φορά σε αυτή την ηλικία, ναρκωτικά. Μέσα από παραισθήσεις θα θυμηθεί τη νιότη των γoνιών του και την εγκατάστασή τους στο απομονωμένο, μικρό χωριό Patterna. Εκεί όλη η οικογένεια Mallo κατοικούσε σε ένα κτίσμα, που θύμιζε σπηλιά ή κατακόμβες, έχοντας μία μικρή, ηλιόλουστη οροφή με κάγκελα… 

 

Ο Salvador συνεχίζει τα παραισθησιογόνα, χωροχρονικά ταξίδια του, αλλά επειδή οι δύο καλλιτέχνες κάνουν περισσότερη παρέα, ο Alberto θα ανακαλύψει, ότι ο δημιουργός Mallo ήθελε αυτή την “εμπειρία,” διότι γράφει στον υπολογιστή του ένα καινούργιο έργο με τίτλο “Εθισμός.” Η Zulema, υπεύθυνη για την αποκατεστημένη κόπια του τότε φιλμ στην παροντική παρουσίαση της ταινιοθήκης, μετά την προβολή του έργου, γίνεται μαζί με το κοινό μάρτυρας μιας αμήχανης, ζωντανής, τηλεφωνικά μεταδιδόμενης, καλλιτεχνικά έντονης διαφωνίας των Alberto και Salvador…

 

Ωστόσο, οι δυο τους θα συνεργαστούν και στην παρουσίαση ενός θεατρικού έργου του δημιουργού Mallo, χωρίς να γίνει γνωστή στο κοινό η υπογραφή του τελευταίου. Ο Alberto θα ερμηνεύσει έναν ενδιαφέροντα, εξομολογητικό μονόλογο, χωρίς πολλά θεατρικά σκηνικά, με θέμα τη διήγηση για την ήττα της αγάπης από τον εθισμό, στην παλιότερη, επεισοδιακή συμβίωση ενός ερωτευμένου ζευγαριού. Φυσικά αυτό αφορούσε μια αληθινή, ερωτική ιστορία του Salvador με ένα παλιότερο φλερτ του, τον Federico. Όταν εκείνοι ήταν νέοι. Ο Federico όμως μετά από πολλά χρόνια βρέθηκε στην Ισπανία και μάλιστα στο κοινό της θεατρικής παράστασης, αναγνωρίζοντας την εκφορά του χαρακτήρα του γραπτού κειμένου του Salvador και συγκινήθηκε! 

 

Θα συναντήσει πλέον σε αυτή την ηλικία τον Salvador, ο οποίος έχει βρεθεί -χωρίς να του το πει- στην αντίστροφη πλευρά παρατήρησης του εθισμού…  

 

Κινηματογραφικός Χάρτης: Ο Pedro Almodovar πραγματοποιεί μια σημαντική, καλλιτεχνική επιστροφή! Το σημαντικότερο όλων σε αυτή την ταινία είναι οι εκπεφρασμένες αλήθειες του δημιουργού Almodovar, μέσα από προσωποποιημένες εκδοχές των χαρακτήρων του. Λόγου χάριν, η διένεξη μεταξύ Alberto και Salvador αφορά στην πραγματικότητα την αληθινή, λεκτική διαμάχη, την οποία είχε κάποτε ο δημιουργός Pedro Almodovar με τον ηθοποιό Antonio Banderas. Και μάλιστα είναι πολύ ειρωνικό το πλέξιμο της αντιστροφής των ρόλων, καθότι σε αυτή την ταινία ο εν λόγω ηθοποιός υποδύεται τον παραπονούμενο, πιο ώριμο σκηνοθέτη. 

 

Επίσης, βλέποντας τα σκηνοθετικά κάδρα των ζωντανών, εύστοχων, τολμηρών χρωματικών αντιθέσεων, που φιλοξενούν με άφθονο στυλ τις διαρκώς ταιριαστές, πρωτότυπες, ενδυματολογικές επιλογές στα κοστούμια, διακρίνουμε, ότι το έργο αποτελεί τον δήμιο της αισθητικής ανίας! Τα σκηνικά αυτά αφυπνίζουν αισθητικά το θεατή. Έτσι, όπως και στο ανώνυμο, θεατρικό έργο του Salvador Mallo οι πραγματικοί λάτρεις του θα κατανοούσαν, ότι είναι δικό του παρά την αυστηρή ανωνυμία, ομοίως και στο “Dolor y Gloria” λόγω αυτών των σκηνικών, το κοινό θα αντιλαμβανόταν έτσι και αλλιώς, ότι το έργο ανήκει στη σκέψη του Pedro Almodovar, ακόμη και αν υποτεθείσθω εκείνος δεν αποκάλυπτε ποτέ την υπογεγραμμένη ψυχή του.

 

Τα πρόσωπα διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο. Στην πραγματικότητα παρατηρούμε μια ενδιαφέρουσα ανάδειξη σε ντουέτα ερμηνειών, όπου παρίσταται ο πρωταγωνιστής. Ο δίκαιος Salvador με τον Alberto, ο νοσταλγικός Salvador με τη μητέρα του, ο μεγάλος σκηνοθέτης Mallo με την Κυρία της ταινιοθήκης, ο ρομαντικός Salvador με τον Federico. Η ερμηνεία του Antonio Banderas υπερέχει εμφανώς των υπολοίπων! Είτε υποδύεται πως πνίγεται είτε τον εθισμένο ή ακόμη και τον θυμωμένο μόλις συνέρχεται, χρησιμοποιώντας υποκριτικά το ένα μάτι (και όμως!), ώστε όντας στο πάτωμα να δείξει την έντονη έλλειψη εμπιστοσύνης προς τον παράνομο αναγνώστη των κειμένων του, Alberto Crespo. Επίσης διακρίθηκε και ο Leonardo Sbaraglia, ενσαρκώνοντας τον Federico Delgado. Φαινόταν λαμπερός, σαν να είναι πράγματι παραδομένος σε νοσταλγικές, αισιόδοξες αναμνήσεις, λόγω ενός παλιότερου έρωτα. Η άνεση της Julieta Serrano στο φακό είναι πασιφανής!

 

Γενικώς, ξεχωρίζει το voiceover με την αφήγηση του πρωταγωνιστή και το μοντάζ των επαναφορών στη διαύγεια του Salvador. H φωτογραφία είναι όμορφη στο έργο και θα γίνει ένα με το μοντάζ, όταν ενωθούν: Το φυσικό περιβάλλον, οι μπλε καρέκλες του νοσοκομείου και τα απομονωμένα κάγκελα τις σπηλιάς στον ουρανό των σκέψεων του καλλιτέχνη Mallo.  

 

Επιπροσθέτως, στη σκηνή του θεατρικού μονολόγου του Alberto Crespo αγκαλιάζεται η ψυχή του ουσιώδους θεάτρου με την υπόσταση του επικοινωνιακού (απλό, κόκκινο φόντο ως χρώμα πάθους, κοντινή θέαση θεατρικού ηθοποιού και θεατών) σινεμά. Ο Pedro Almodovar, όπως και στο “Μια Ζωή Ταλαιπωρία” έτσι και εδώ, αναγνωρίζει κάθε σεξουαλικότητα ως μια υπαρκτή φύση παιδιόθεν. Το κλαρινέτο και η ηλεκτρονική μουσική μέσα από το στοιχείο της επανάληψης θα συντροφεύσουν τις εξελίξεις του έργου.

 

Συντελεστές:

 

Σενάριο: Pedro Almodovar. Σκηνοθεσία: Pedro Almodovar. Πρωταγωνιστούν: Antonio Banderas, Penelope Cruz, Asier Exteandia, Leonardo Sbaraglia, Cecilia Roth, Julieta Serrano.

 

Μια διανομή από την Odeon

 

Mia and the White Lion – Το Κορίτσι και το Λιοντάρι:

 

Υπόθεση: H 11χρονη Αγγλίδα, Mia Owen, μετακομίζει από το Λονδίνο στην καρδιά της Νοτίου Αφρικής, μαζί με την οικογένειά της. Το κορίτσι είναι εμφανώς δυσαρεστημένο, διότι έχασε τις παλιές φιλίες της και δυσκολεύεται να πραγματοποιήσει καινούργιες. Μιλά διαδικτυακά ακόμα με έναν παλιό συμμαθητή και η ίδια τσακώνεται με άλλα παιδιά στο τωρινό σχολείο της. Συμπαθεί μόνο τον λίγο μεγαλύτερο αδερφό της, Mick, ο οποίος έχει πολλά περισσότερα προσωπικά προβλήματα. Η αντιδραστική Mia φέρει έναν αμετανόητο θυμό για τους γονείς, Alice και John και αρνείται την αληθινή επικοινωνία μαζί τους, διότι εκείνοι αποφάσισαν να ζουν μακριά από τον κοινωνικό ιστό, εκτρέφοντας σε ειδική φάρμα, διάφορα, άγρια ζώα, μεταξύ των οποίων και λιοντάρια.

 

Όλα όμως θα αλλάξουν, μόλις στη συγκεκριμένη φάρμα τα χριστούγγεννα θα γεννηθεί ένα μικρό, λευκό λιοντάρι. Ο John Owen επισημαίνει, πως μέσω των διερχόμενων, ενδιαφερόμενων, τηλεοπτικών συνεργείων για τα ανάλογα, μελλοντικά ντοκιμαντέρ, η συγκεκριμένη γέννηση θα σημάνει την οικονομική άνθιση της επαγγελματικής τους επιχείρησης. Η Mia με εντελώς απροσδόκητο τρόπο δένεται συναισθηματικά με τον “Charlie,” το λευκό λιοντάρι. Το αρχοντικό, σπάνιας απόχρωσης, αιλουροειδές μεγαλώνει αρχικώς μέσα στο σπίτι των Owen. H γλυκιά, Νοτιοαφρικανή οικονόμος, Jodie, οφείλει να προσέχει όχι μόνο τους Mick και Mia, αλλά και τις άτσαλες-“ατσάλινες” κινήσεις του Charlie. 

 

Η Mia κάνει λοιπόν έναν φίλο. Και μαζί του γλυκαίνει! Ο πατέρας της διηγείται την οικογενειακή παράδοση, που είχαν οι Owen στη Νότια Αφρική, εκτρέφοντας άγρια ζώα. Στη φάρμα έρχεται ο παράξενος τύπος, Dirk, ο οποίος κάποτε συνεργαζόταν με τον John, εκμεταλλευόμενος την ανάπτυξη των λεόντων στη φάρμα του δευτέρου, για αδιανόητους μετέπειτα σκοπούς αισχροκερδούς θήρευσης. Το λιοντάρι μεγαλώνει και συνεπώς μαζί του αυξάνονται και τα άγρια ένστικτα. Η Mia δεν θέλει να το καταλάβει. Τον έχει αγαπήσει. Όμως θα έρθει η στιγμή, που ο Charlie θα βρεθεί πίσω από τους προστατευτικούς κλωβούς της φάρμας. Ως λευκό λιοντάρι δεν υπερασπίζεται τον εαυτό του απέναντι στα υπόλοιπα, συνομήλικα, περήφανα αιλουροειδή. 

 

Η Mia εξακολουθεί να τον εμπιστεύεται, μα ο πατέρας της βλέπει, ότι ο Charlie είναι επικίνδυνος για επισκέπτες, φίλους και για τον γιο του, Mick. H κοπέλα, αν και άλλα υποσχέθηκε οικογενειακώς, συνεχίζει να βλέπει τον λευκό λέοντα κάθε μέρα μυστικά. Ο Charlie είναι πλέον 3 ετών και επομένως έγινε ένα ενήλικο λιοντάρι. Η Mia είναι πια μια άνετη έφηβη. Ο John Owen σκοπεύει να πουλήσει τον μοναδικό φίλο της κόρης του. Όμως υπάρχουν και χειρότερα. Ο Dirk βλέπει άλλη μια επένδυση να έρχεται και εκβιάζει τον John…

 

Η τολμηρή έφηβη, ακολουθώντας την παράδοση ενός παλιού θρύλου, που λέει, ότι το λευκό λιοντάρι οφείλει να φτάσει στα εδάφη των ανθρώπων του ποταμού Τιμπαβάτι, βοηθά τον Charlie να γλυτώσει, ζώντας ελεύθερος…

 

Κινηματογραφικός Χάρτης: Πρόκειται για μια ευχάριστη, κινηματογραφική έκπληξη! Καταρχάς, όπως επισημαίνει ο σκηνοθέτης, το έργο είναι ξεκάθαρα από όλες τις καλλιτεχνικές του πτυχές συνολικά fiction και όχι ντοκιμαντέρ. Τα γυρίσματα του φιλμ ξεπέρασαν την πάροδο των τριών ετών, ώστε οι ηθοποιοί Daniah De Villiers (Mia Owen) και Ryan Mac Lennon (Mick Owen) να αποκτήσουν αληθινό “δέσιμο” με λιοντάρια και άλλα, άγρια ζώα. Ειδικά προκειμένου η Daniah De Villiers να “δεθεί” συναισθηματικά όντως με το αναπτυσσόμενο, αληθινό, λευκό λιοντάρι ονόματι Thor (Charlie στο έργο), έως και την ενηλικίωση αυτού. 

 

Δεν υφίσταται παρουσία CGI (Computer-Generated Imagery), μα αντιθέτως η έφηβη ηθοποιός πέρασε τρία χρόνια μαζί με τον λευκό λέοντα, κατά τη διάρκεια της ανάπτυξής του. Συγκεκριμένα, τον έβλεπε τρεις φορές την εβδομάδα για τρία χρόνια. Χρησιμοποιήθηκε όμως η πολύτιμη εμπειρία του αληθινού εκπαιδευτή Kevin Richardson. Ο ίδιος, δουλεύοντας με λιοντάρια για περισσότερο διάστημα από 20 χρόνια, αποκαλείται ως “The Lion Whisperer.” Υπό την έννοια ενός ανθρώπου, ο οποίος “επικοινωνεί,” κερδίζοντας την εμπιστοσύνη των λιονταριών χωρίς φυσική επαφή, αλλά κυρίως με φωνητική προσέγγιση και κινήσεις της γλώσσας του σώματος. Το δύσκολο μέρος ήταν τα γυρίσματα μετά τον πρώτο 1,5 χρόνο. Καθώς αυτό το χρονικό διάστημα αφορά την ήβη των λεόντων. Ο εκπαιδευτής λειτούργησε και σαν σύμβουλος των γυρισμάτων. Ενώ η ηθοποιός “δέθηκε” στα αλήθεια με το λιοντάρι!

 

Αυτή η πραγματικότητα φαίνεται και στο έργο, όπου η κοπέλα έρχεται με άνεση σε φυσική επαφή με τον Charlie. Το σενάριο έχει μια άγρια, φυσική, ομορφιά. Μας μιλά για την ύπαρξη της φιλίας ανθρώπων και άγριων ζώων, καταλήγοντας στην ελευθέρωση των τελευταίων. Η Mia Owen στην ουσία λειτούργησε σαν μητέρα του Charlie, μέχρι εκείνος να ενηλικιωθεί. Και φυσικά ενδιαφέρον παρουσιάζει η ανίκητη εσωστρέφεια της κοπέλας, ώστε η ίδια να επικοινωνήσει καλύτερα με ένα λιοντάρι, παρά με ανθρώπους. Οι εικόνες της απέραντης γης της Νοτίου Αφρικής θα μας ξεναγήσουν στην οπτική παρουσία των άγριων ζώων της χώρας και όχι τόσο των κατοίκων. Ιπποπόταμοι, καμηλοπαρδάλεις, στρουθοκάμηλοι, ζέβρες, λιοντάρια και ο λευκός εκπρόσωπός τους θα μας ταξιδέψουν πολύ πιο μακριά, από ό,τι γνωρίζει το αστικοποιημένο μάτι μας! Σε μια άγνωστη γη. 

 

Το χιούμορ βρίσκεται στις καταστάσεις, που αντιμετωπίζουν οι Owen και η οικονόμος Jodie, μέχρι να μεγαλώσει ο Charlie. Στην καλλιτεχνική ένωση της  οικογενειακής φάρμας μαζί με την Νοτιοαφρικανική γη και τα απαιτητικά, αλλά αγνά όνειρα της Mia, ισχυρό λόγο έχουν η πολύ καλή φωτογραφία και το ανάλογο μοντάζ! Έξυπνα αξιοποιήθηκαν οι αλλαγές κώμης στα παιδιά, προκειμένου να τονιστεί με αίσθηση το διαφορετικό προφίλ της ανάπτυξής τους, όσο εκείνα μεγάλωναν μέσα σε τρία έτη.

 

Οι ερμηνείες της πρωταγωνίστριας Daniah De Villiers (Mia Owen) του Langley Kirkwood  (πατέρας: John Owen) και της Melanie Laurent (μητέρα: Alice Owen) ξεχωρίζουν. Η πρώτη, εκτός από το ότι συντονίστηκε άψογα με το λευκό λιοντάρι στα πλάνα, μετέδωσε ομοιόμορφα και την εναλλαγή των συναισθημάτων της ψυχοσύνθεσης της Mia. O δεύτερος, κατόρθωσε να αποδώσει την προσωπικότητα μιας σταθερής, ήρεμης δύναμης, που αντιλήφθηκε -έστω και αργά- ότι έκανε λάθος. Η τρίτη, έχει αποδείξει εδώ και πολλά χρόνια, πως είναι μια πραγματικά ποιοτική ηθοποιός (Shosanna στο “Inglourious Basterds”), η οποία ακόμη και αν από άποψη σεναρίου “χάνεται” προσωρινώς στο έργο, έχει ωστόσο τη δυνατότητα να “απογειώσει” αργότερα την προσωπική ερμηνεία της, προωθώντας παράλληλα (εξαιτίας της τελευταίας) και την εξέλιξη της ιστορίας! Φερειπείν, στο πίσω κάθισμα του αμαξιού, όταν η Alice μαθαίνει επακριβώς τις επαγγελματικές συμφωνίες του συζύγου της αντιδρά με μια πρωτόγνωρη απογοήτευση και θυμό.    

 

Η αντίληψη των ανθρώπων του ποταμού Τιμπαβάτι για το λευκό λιοντάρι, διαφέρει από την επιστημονική θεώρηση, η οποία επισημαίνει την γονιδιακή αδυναμία αυτού. Στον αντίποδα, οι πρώτοι αντιλαμβάνονται την ύπαρξη ενός τέτοιου λέοντα ως ιερή, από πολιτισμική άποψη, όπως ενός σπάνιου, ξεχωριστού οργανισμού, που εφάπτεται στην γεω-βιολογική  παράδοση και εκτιμάται παντοτινά. 

 

Ο ήχος στις άτσαλες κινήσεις του Charlie φωνάζει “παρών” στο έργο! Θα ακούσουμε στο τέλος, με τη μορφή κάθαρσης, το τραγούδι “The Lion sleeps tonight.”

Συντελεστές:   

Σενάριο: Jean-Paul Husson (story), Prune de Maistre (original idea & screenplay), Gilles de Maistre (original idea), William Davies (screenplay). Σκηνοθεσία: Gilles de Maistre. Πρωταγωνιστούν: Daniah De Villiers, Melanie Laurent, Langley KirkWood, Ryan Mac Lennan, Thor (Λευκό λιοντάρι), Lillian Dube, Brandon Auret.

Μια διανομή της Feelgood Entertainment 

Καλή, ουσιώδη θέαση σε όλες και όλους!

Ο Eretikos κριτικός Γιάννης Κρουσίνσκυ