Όταν η γη ανοίγει οι κόρες σου κλαίνε. Πού είναι γυναίκες από καλαμπόκι; Η σιωπή τις καταπίνει. Διαλυμένες από μέσα. Η ευαισθησία χτυπημένη, το δέρμα δαγκωμένο. Ξεσκισμένοι οι πόθοι, σημαδεμένες παρά την αδικία. Τι πόθοι ανεξέλεγκτοι έχουν ξεπεράσει τα όρια; Κορίτσια πολεμίστριες, ξαναγεννηθείτε στη μήτρα της μάνας γης. Mujeres de maíz Cuando la tierra se […]
Ένα γάβγισμα μπλέκεται με το τροπικό κελάηδημα. Λουλούδια γεμάτα τόνους του κόκκινου ξεχειλίζουν. Ο ουρανός φωτίζεται με τολμηρό φως. Ξύπνημα απότομο, βίαιη μοναξιά. Υγρασία πνιγηρή γεμίζει τις ρινικές κοιλότητες. Μια τραχιά αναπνοή είναι ο ρυθμός αυτής της πονεμένης πόλης. Ζωές κομματιασμένες σε νύχτες με λάσπη και ξερόφυλλα. Λάμψεις που καίνε! Ρέε, κενό. Φτάσε την επιφάνεια […]
«Και η στέγη του Ναού σκίστηκε στα δύο » ΠΡΑΞΕΙΣ ΠΙΛΑΤΟΥ «Το αιώνιο μαργαριτάρι στο οποίο κοιμάται η μνήμη» ΠΙΕΡ ΛΟΥΙ (ΑΓΙΑΣ-ΔΕΛΦΟΙ) Τι άλλο να κάνουμε μπρος στ’ άγαλμα αυτού του αθλητή εκτός απ’ το να το λατρέψουμε; Να λατρέψουμε την ομορφιά, και την αίσθηση αυτής της ομορφιάς, αυτού του ονείρου δόξας που ακόμη δεν […]
Μου αρέσει τα πράγματα να λειτουργούν σωστά. Και δεν αναφέρομαι στην 24ωρη εξυπηρέτηση που προσφέρει η εταιρεία αερίου, ή στο να μην αργεί ο οδοντίατρος. Μιλώ για κείνες τις γαλήνιες μέρες, με σένα στο πλάι μου, όταν πλησιάζεις και μ’ αγγίζεις στο ακριβές σημείο που εγώ επιθυμώ. Noelia Illan Conesa Μεταφραστική Επιμέλεια:Νατάσα Λάμπρου Επιμέλεια Ενότητας:Αυγουστάτου […]
Ζεις μέσα μου όπως ζει κανείς σε μια χώρα απ΄ τις απαρχές της, όπως η γη ζει μέσα στον ίδιο της τον φλοιό. Δίχως ακόμα, δίχως αλλά ή εξηγήσεις. Ζεις σ’ αυτό το σπίτι όπως ζουν στις χώρες. Me habitas como se habita un país desde su origen, como la tierra habita su propia corteza. […]
«Όταν τα γεγονότα έχουν συμβεί, κάποια ερμηνεία πρέπει να τα συσχετίζει με τους οιωνούς » ΜΑΡΚΟΣ ΤΥΛΛΙΟΣ ΚΙΚΕΡΩΝ Στο δάσκαλό μου Τάκιτο Θα ’ναι σα ν’ ατενίζεις την Istanbul Ή αυτές τις νυχτιές στις αίθουσες Τις παγωμένες των αεροδρομίων Όταν το μούσι γίνεται στάχτη Κείνο το χάραμα στα 9.000 Μέτρα πάνω από την Καραϊβική Ή […]
(Ελεύθεροι αλεξανδρινοί) “Ωδή στα απαλά χέρια σου απ’ την χλωρίνη” Εκ της φύσης σου για αγκαλιές και φιλοτραυματισμούς αποφάσισες να θυσιαστείς για μένα και για τ’ αδέρφια μου, κατάλαβες ότι ο κόσμος δεν ήταν ένα πειθήνιο μέρος για να παραδώσεις τους καρπούς της αγάπης και των μόχθων σου. Εγώ μεγάλωσα με τη στοργή σου αγνοώντας […]
…σκεφτόμουν τη νύχτα με την καταιγίδα στον τέταρτο όροφο όπου ο άνεμος ούρλιαζε απέναντι απ’ τον Χάντσον κι εγώ με τις πυτζάμες μου άκουγα υπνωτισμένη τους ρυθμούς του… …pensé en la noche de tormenta en el cuarto piso donde el viento aullaba frente al Hudson y yo en pijamas escuchaba hipnotizada sus ritmos… …I was […]
«Κανείς άλλος ενθουσιασμός παρά μόνο εξαιτίας της αρετής και της τέχνης να μην λάμπει στα μάτια μου και κύριος αυτού εγώ να αγαλλιάζω με τη λύρα, το χορό και το τραγούδι και ν’ απολαμβάνει μια έντιμη καρδιά με τη συντροφιά των καλών ανθρώπων » ΘΕΟΓΝΙΣ Σαν έξαφνα ώρα μεσάνυχτ’ ακουσθεί αυτή η μουσική που τη […]
ET FERRUGINEA SUBVECTAT CORPORA CUMBA, (jugando con Villon) En este año de dos mil diecisiete, yo, José María Álvarez, poeta, considerando, de sens rassis, le frain aux dens, franc au collier, ……… en el año que cumplo los setenta y cinco, cuando he apurado tanto, ni loco del todo ni del todo saige, contemplo la […]
«Μέσα στον άνθρωπο βρίσκονται ο Λαβύρινθος και η Σφίγγα» ΕΡΝΣΤ ΓΙΟΥΝΓΚΕΡ «Αμέσως μετά παρουσίασα την παραίτηση» ΕΡΝΕΣΤ ΦΕΝΤΟ «… κι έτσι εισέρχεται η ζωή κατά βούληση στα πλοία και στη μοίρα» ΤΑΚΙΤΟΣ Η σοφία είναι ένας καρπός ατελής όπως είπε ο Πίνδαρος. Κι η αγάπη φέρει τον θάνατο στα μάτια της. Να γερνάς. Να πεθαίνεις. […]
Το κοράκι μπορεί να μας σκοτώσει αλλά δεν μπορεί να μας φτάσει. Χοσέ Μαρία Άλβαρεθ Απαγορευμένο είναι να παίρνεις ναρκωτικά, να πίνεις, να κάνεις σωματεμπόριο και να φιλάς άλλα χείλη· να βγεις νωρίτερα, ή να μείνεις ένα δευτερόλεπτο παραπάνω. Απαγορευμένη είναι η νύχτα κι απαγορευμένο το πάγωμα του χρόνου, απαγορευμένο είναι να μην καταναλώνεις, να […]
Κοιτάζοντας τον εαυτό της στον καθρέφτη κατάλαβε τότε ότι φτιαχνόταν πολύ για έναν άντρα που, ίσως, δεν της άρεσε και τόσο. Mirándose al espejo se dio cuenta entonces: se estaba arreglando mucho para un hombre que, quizá, no le gustaba tanto Δωμάτιο με θέα. Καπνίζω ένα και φεύγω. Είναι αργά. Μείνε. Όχι. Με περιμένουν Habitación […]
Σα να επρόκειτο για ένα καλό κρασί, αυτό το λικέρ σταφύλι που μολύνει τις αισθήσεις σου, κάνε με δικιά σου στη σωστή θερμοκρασία, διάλεξε σωστά τα ποτήρια, ακριβά κρύσταλλα, φως αμυδρό. Να παίζει η Χόλιντεϊ τότε. Μετά, βγάλε μου γρήγορα το φελλό. Αλλά, προτού να σ’ υπηρετήσω, άσε με ν’ αναπνεύσω. Como si de un […]
II Στο Μιγέλ Γαρθία Κάσας Απρεπής τελειότητα των κορμιών εκείνων που κινούνται μες στα πυκνά τους ουράνια, πυκνά απ’ το ενάμνιο μάγμα και τους αήττητους βραχίονες. Στην περίμετρο κοιμάται το απόλυτο παράδειγμα, η αστρογένεση, η παγκοσμιογραφία, απ’ το αιμοσφαίριο στο τόπι, απ’ το δορυφόρο στο κύμα, απ΄ το μικροσκοπικό άτομο μέχρι το γιγαντιαίο αστέρι, χρησιμοποιώντας […]
Από κεχριμπάρι υγρό η πηγή ξεχειλίζει. Το κυματιστό απόγευμα γεμίζει από ρυθμικές μελωδίες. Το αίμα αναβλύζει απ’ τη γη και λεκιάζει τον ουρανό του δειλινού. Συγκρούονται τα συναισθήματα αβάσταχτος πόνος. Τραγούδα, δικαιοσύνη θεϊκή, φανερώσου ανάμεσά μας, σώσε τις κόρες σου. Εκεί, εδώ, κοντά και μακριά, μέσα κι έξω είναι που σε χρειαζόμαστε. Όχι άλλοι θάνατοι […]
«Για το ταλέντο δεν υπάρχει θάνατος » ΣΕΞΤΟΣ ΠΡΟΠΕΡΤΙΟΣ «Και σ’ αυτό το λυπημένο φως ένα σκαλισμένο δελφίνι κολυμπούσε» ΤΟΜΑΣ ΣΤΕΡΝΣ ΕΛΙΟΤ Περπατούσα στην ευλογημένη πορεία μιας μέρας του Ιούνη. Έκαιγε στον ήλιο το τραγούδι των πουλιών. Το νωθρό πρωινό μ’ οδηγούσε απ’ τους παλιούς ναούς ανάμεσα στις ελιές στη φρεσκάδα κείνου του μουσείου. Τι […]
