~Πολυξένη Ζαρκαδούλα: Είναι Χριστούγεννα ~

Facebook Twitter Viber Messenger WhatsApp E-mail

Φέτος ήθελε κάτι διαφορετικό.
Φέτος όλα ήταν αλλιώς.
Κάπως έπρεπε να ζεστάνει την καρδιά της, να γλυκαθεί λίγο το μέσα της και να νοιώθει γύρω ζεστασιά κι αγάπη.
Η έλλειψη του άντρα που αγαπούσε ήταν ακόμα πιο βαθειά, ακόμα πιο σκληρή.
Λίγο οι συνθήκες σε όλον τον κόσμο που επικρατούσαν, λίγο η απόλυση από την δουλειά κάτι όμως θα έκανε.
Δεν είχε όρεξη να γιορτάσει τίποτα τα φετινά Χριστούγεννα, η λάμψη και τα φώτα, τα δέντρα, τα στολίδια για πρώτη φορά στην ζωή της σκόρπαγαν δάκρυα στα μάτια της.

Άνοιξε για μία ακόμη φορά το άλμπουμ φωτογραφιών και για πολλοστή φορά με τρεμάμενα χέρια άλλαζε σελίδες, ξέσπαγε σε γοερά κλάματα. Κάθε φωτογραφία και μία ανάμνηση, κάθε στιγμή και μία μαχαιριά.
Ο Μάνος  ζωντανεύε στα μάτια της μπροστά, με σάρκα κι οστά να την παίρνει αγκαλιά, να της δίνει φιλιά και να της σκορπά χαμόγελα πολλά.
Η καρδιά της τώρα χοροπηδούσε, οι φωτογραφίες φαινόντουσαν θολές και τα μάτια της έκλειναν υπό το βάρος των αναμνήσεων.

Έκλεισε το άλμπουμ, το ακούμπησε πάνω στην βιβλιοθήκη κι άρπαξε μία από τις καταχωνιασμένες κορνίζες από ένα σκουριασμένο ντουλάπι.

Απ’ όταν έφυγε ο Μάνος οι φωτογραφίες στο σπίτι δεν είχαν θέση. Οι μνήμες έκαιγαν ακόμα τα σωθικά της, έπαιζαν με την ψυχή της. Άρπαξε την κορνίζα κι άρχισε να την χαϊδεύει απαλά και σιγομουρμούριζε ένα τραγούδι:

“Nights in white satin

never reaching the end…”

Και ξαφνικά φάνηκε αυτός μπροστά της μ’ ένα μαύρο σμόκιν και να της ζητάει να χορέψουν, σκύβει τής φιλάει το χέρι και την αρπάζει από την μέση και ξαφνικά ανάβουν όλα τα φώτα και η μουσική ξεκινάει μ’ έναν μαγικό τρόπο να παίζει τον σκοπό του τραγουδιού…

Όλα είναι μαγεία, εκείνη του χαμογελάει κι εκείνος την κοιτάει τρυφερά κατευθείαν μέσα στα μάτια κι όλα γύρω μεταφέρονται σε μία μαγική διάσταση, όλα ζωντανεύουν και παίρνουν χρώμα, δύναμη, σχήμα και μορφή…

Η μελωδία του τραγουδιού τους συναρπάζει και χάνονται μέσα στην δίνη του χρόνου, ένα ταξίδι σον χωροχρόνο και τα αισθήματα ξεπηδούν από μέσα της, ξεχύνονται και πλημμυρίζουν όλο το δωμάτιο…

Την αγκαλιάζει πιο δυνατά, της χαμογελάει και της ψιθυρίζει:

“Αγάπη μου, θέλω να είσαι δυνατή, θέλω μέσα από ‘σένα να ζω κι εγώ, να έχω μία δεύτερη ευκαιρία στην ζωή. Ζήσε και για ‘μένα, εγώ θα είμαι πάντα δίπλα σου αρκεί να με σκεφτείς… Σ’ ΑΓΑΠΩ!”

Και, τότε, ανοίγει την πόρτα του σαλονιού η μητέρα της:

“Ζωή μου, καλά Χριστούγεννα, κορίτσι μου!!Είναι μεσάνυχτα κι έχουμε ανήμερα των Χριστουγέννων”

“Καλά Χριστούγεννα, μαμά μου!Πάω να πάρω την κούτα, θα στολίσουμε και φέτος γιατί είναι Χριστούγεννα κι όλοι πρέπει να γιορτάσουμε!”

Πήγε κάτω στο υπόγειο, ανέβασε δύο κούτες γεμάτες, έβαλε χριστουγεννιάτικα τραγούδια κι άρχιζε να στολίζει το δέντρο.

Άρχισε να κρεμάει ασημί και μπλε μπάλες, νεραϊδούλες, δεντράκια κι αγγελάκια, γιρλάντες και τέλος τα φωτάκια. Έπιασε την δεύτερη κούτα κι άρχισε να βγάζει χριστουγεννιάτικα κηροπήγια, κορνίζες, υφάσματα χριστουγεννιάτικα και γιρλάντες και με κέφι να τα σκορπίζει πάνω σ’ έπιπλα και σε τοίχους.

Τώρα θα έφτιαχναν καινούργιες αναμνήσεις μαζί ενωμένες και δυνατές σαν μία γροθιά, πάνω στα κλαδιά του χριστουγεννιάτικου δέντρου θα κρέμαγαν τις ελπίδες τους για το αύριο, κάθε μπάλα και μία όμορφη στιγμή, κάθε κερί θα έκρυβε μέσα του και μία ευχή για το μέλλον.

Τώρα θα δημιουργούσαν όμορφες εικόνες στο παρόν για ένα ελπιδοφόρο κι ευτυχές αύριο.
Γιατί τα Χριστούγεννα είναι χαρά και ζεστασιά κι αυτά τώρα ήξερε πως κανένας δεν θα της τα έπαινρε.
Είναι μία γιορτή συμβολική και καμία γιορτή δεν μπορεί να είναι γιορτή αν δεν έχεις μέσα σου την αγάπη και την ελπίδα, νιφάδες να στολίζουν το αύριο. Φέτος χιόνιζε και το χιόνι εξάγνιζε την καρδιά της τώρα και προσέφερε θαλπωρή στην ψυχή της.

Ύστερα μπήκαν οι δυο τους, μάνα και κόρη, και κλείστηκαν στην κουζίνα κι άρχισαν να φτιάχνουν λιχουδιές, να παίζουν σαν παιδιά και να γελάνε. Το σπίτι γέμισε αρώματα και χρώματα.

Η μυρωδιά του σοκολατένιου κέικ μύρισε Χριστούγεννα κι έφερε μια ακόμα πιο όμορφη ζεστασιά στο σπίτι με άρωμα αγάπης και ζεστασιάς να τριγυρνάει απ’ άκρη σ’ άκρη του σπιτιού.

Τέλος αφού βάλανε τα φωτάκια στα παράθυρα, κρέμασαν τις κάλτσες στις πόρτες κι έβαλαν και το καφέ χαλί στην πόρτα που έγραφε επάνω του: ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ.

Πολυξένη Ζαρκαδούλα
Επιμέλεια Ενότητας:Αυγουστάτου Σόφη